Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 5
Robert Seymour Conway, Charles Flamstead Walters, Ed.

45. aequis iniquisque persuasum erat tantum bello uirum neminem usquam ea tempestate esse. contione dimissa, corpora curant, intenti quam mox signum daretur. quo dato, primae silentio noctis ad portas Camillo praesto fuere. [2] egressi haud procul urbe, sicut praedictum erat, castra Gallorum intuta neglectaque ab omni parte nacti cum ingenti clamore inuadunt. [3] [p. 5068]nusquam proelium, omnibus locis caedes est; nuda corpora et soluta somno trucidantur. extremos tamen pauor cubilibus suis excitos, quae aut unde uis esset ignaros, in fugam et quosdam in hostem ipsum improuidos tulit. magna pars in agrum Antiatem delati incursione ab oppidanis in palatos facta circumueniuntur. [4] similis in agro Ueienti Tuscorum facta strages est, qui urbis iam prope quadringentensimum annum uicinae, oppressae ab hoste inuisitato, inaudito, adeo nihil miseriti sunt ut in agrum Romanum eo tempore incursiones facerent, plenique praedae Ueios etiam praesidiumque, spem ultimam Romani nominis, in animo habuerint oppugnare. [5] uiderant eos milites Romani uagantes per agros et congregato agmine praedam prae se agentes, et castra cernebant haud procul Ueiis posita. [6] inde primum miseratio sui, deinde indignitas atque ex ea ira animos cepit: Etruscisne etiam, a quibus bellum Gallicum in se auertissent, ludibrio esse clades suas? [7] uix temperauere animis quin extemplo impetum facerent; compressi a Q. Caedicio centurione quem sibimet ipsi praefecerant, rem in noctem sustinuere. [8] [p. 5069]tantum par Camillo defuit auctor: cetera eodem ordine eodemque fortunae euentu gesta. quin etiam ducibus captiuis qui caedi nocturnae superfuerant, ad aliam manum Tuscorum ad Salinas profecti, nocte insequenti ex improuiso maiorem caedem edidere, duplicique uictoria ouantes Ueios redeunt.