Euripides, Heracles
Gilbert Murray, Ed.

Χορός

ὦ Ζεῦ, τί παῖδ᾽ ἤχθηρας ὧδ᾽ ὑπερκότως
τὸν σόν, κακῶν δὲ πέλαγος ἐς τόδ᾽ ἤγαγες;

Ἡρακλῆς

ἔα:
ἔμπνους μέν εἰμι καὶ δέδορχ᾽ ἅπερ με δεῖ,
1090αἰθέρα τε καὶ γῆν τόξα θ᾽ Ἡλίου τάδε ...
ὡς ἐν κλύδωνι καὶ φρενῶν ταράγματι
πέπτωκα δεινῷ καὶ πνοὰς θερμὰς πνέω
μετάρσι᾽, οὐ βέβαια, πνευμόνων ἄπο.
ἰδού, τί δεσμοῖς ναῦς ὅπως ὡρμισμένος
1095νεανίαν θώρακα καὶ βραχίονα,
πρὸς ἡμιθραύστῳ λαΐνῳ τυκίσματι
ἧμαι, νεκροῖσι γείτονας θάκους ἔχων;
πτερωτά τ᾽ ἔγχη: τόξα δ᾽ ἔσπαρται πέδῳ,
ἃ πρὶν παρασπίζοντ᾽ ἐμοῖς βραχίοσιν
1100ἔσῳζε πλευρὰς ἐξ ἐμοῦ τ᾽ ἐσῴζετο.
οὔ που κατῆλθον αὖθις εἰς Ἅιδου πάλιν,
Εὐρυσθέως δίαυλον; εἰς Ἅιδου; πόθεν;
ἀλλ᾽ οὔτε Σισύφειον εἰσορῶ πέτρον
Πλούτωνά τ᾽, οὐδὲ σκῆπτρα Δήμητρος κόρης.
1105ἔκ τοι πέπληγμαι: ποῦ ποτ᾽ ὢν ἀμηχανῶ;
ὠή, τίς ἐγγὺς ἢ πρόσω φίλων ἐμῶν,
δύσγνοιαν ὅστις τὴν ἐμὴν ἰάσεται;
σαφῶς γὰρ οὐδὲν οἶδα τῶν εἰωθότων.

Ἀμφιτρύων

γέροντες, ἔλθω τῶν ἐμῶν κακῶν πέλας;

Χορός

1110κἀγώ γε σὺν σοί, μὴ προδοὺς τὰς συμφοράς.

Ἡρακλῆς

πάτερ, τί κλαίεις καὶ συναμπίσχῃ κόρας,
τοῦ φιλτάτου σοι τηλόθεν παιδὸς βεβώς;

Ἀμφιτρύων

ὦ τέκνον: εἶ γὰρ καὶ κακῶς πράσσων ἐμός.

Ἡρακλῆς

πράσσω δ᾽ ἐγὼ τί λυπρόν, οὗ δακρυρροεῖς;

Ἀμφιτρύων

1115ἃ κἂν θεῶν τις, εἰ μάθοι, καταστένοι.

Ἡρακλῆς

μέγας γ᾽ ὁ κόμπος, τὴν τύχην δ᾽ οὔπω λέγεις.

Ἀμφιτρύων

ὁρᾷς γὰρ αὐτός, εἰ φρονῶν ἤδη κυρεῖς.

Ἡρακλῆς

εἴπ᾽, εἴ τι καινὸν ὑπογράφῃ τὠμῷ βίῳ.

Ἀμφιτρύων

εἰ μηκέθ᾽ Ἅιδου βάκχος εἶ, φράσαιμεν ἄν.

Ἡρακλῆς

1120παπαῖ, τόδ᾽ ὡς ὕποπτον ᾐνίξω πάλιν.

Ἀμφιτρύων

καί σ᾽ εἰ βεβαίως εὖ φρονεῖς ἤδη σκοπῶ.

Ἡρακλῆς

οὐ γάρ τι βακχεύσας γε μέμνημαι φρένας.

Ἀμφιτρύων

λύσω, γέροντες, δεσμὰ παιδός; ἢ τί δρῶ;

Ἡρακλῆς

καὶ τόν γε δήσαντ᾽ εἴπ᾽: ἀναινόμεσθα γάρ.

Ἀμφιτρύων

1125τοσοῦτον ἴσθι τῶν κακῶν: τὰ δ᾽ ἄλλ᾽ ἔα.

Ἡρακλῆς

ἀρκεῖ σιωπὴ γὰρ μαθεῖν ὃ βούλομαι;

Ἀμφιτρύων

ὦ Ζεῦ, παρ᾽ Ἥρας ἆρ᾽ ὁρᾷς θρόνων τάδε;

Ἡρακλῆς

ἀλλ᾽ ἦ τι κεῖθεν πολέμιον πεπόνθαμεν;

Ἀμφιτρύων

τὴν θεὸν ἐάσας τὰ σὰ περιστέλλου κακά.

Ἡρακλῆς

1130ἀπωλόμεσθα: συμφορὰν λέξεις τινά.