ἤ μ᾽ ἀνάειρ᾽ ἐγὼ σέ;3 Quanta dementia fuit ! Putavit aut sibi noceri ne ab Iove quidem posse aut se nocere etiam Iovi posse. Non puto parum momenti hanc eius vocem ad incitandas coniuratorum mentes addidisse ; ultimae enim patientiae visum est eum ferre, qui Iovem non ferret !
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
20. Ne illud quidem iudicandum est, aliquid iram
ad magnitudinem animi conferre. Non est enim illa
magnitudo ; tumor est. Nec corporibus copia vitiosi
umoris intentis morbus incrementum est sed pestilens
abundantia.
[2]
Omnes, quos vecors animus supra cogitationes extollit humanas, altum quiddam et sublime
spirare se credunt ; ceterum nil solidi subest, sed in
ruinam prona sunt quae sine fundamentis crevere.
Non habet ira cui insistat. Non ex firmo mansuroque
oritur, sed ventosa et inanis est tantumque abest a
magnitudine animi, quantum a fortitudine audacia,
a fiducia insolentia, ab austeritate tristitia, a severi-
tate crudelitas.
[3]
Multum, inquam, interest inter sub-
limem animum et superbum. Iracundia nihil amplum
decorumque molitur ; contra mihi videtur veternosi
et infelicis animi, imbecillitatis sibi conscii, saepe
indolescere, ut exulcerata et aegra corpora, quae ad
tactus levissimos gemunt. Ita ira muliebre maxime
ac puerile vitium est. " At incidit et in viros." Nam
viris quoque puerilia ac muliebria ingenia sunt.
[4]
" Quid ergo ? Non aliquae voces ab iratis emittuntur
quae magno emissae videantur animo ? " Immo1
veram ignorantibus magnitudinem, qualis illa dira
et abominanda : " Oderint, dum metuant." Sullano
scias saeculo scriptam. Nescio utrum sibi peius
[p. 162]
optaverit, ut odio esset, an ut timori. " Oderint."
Occurrit illi futurum, ut exsecrentur, insidientur,
opprimant. Quid adiecit ? Di illi male faciant, adeo
repperit dignum odio remedium. " Oderint "—quid
tum ? Dum pareant ? Non ; dum probent ? Non ;
quid ergo ? " Dum timeant." Sic ne amari quidem
vellem. Magno hoc dictum spiritu putas ? Falleris ;
[5]
nec enim magnitudo ista est sed immanitas.
Non est quod credas irascentium verbis, quorum
strepitus magni, minaces sunt, intra mens pavidissima.
[6]
Nec est quod existimes verum esse, quod apud
disertissimum virum T. Livium dicitur : " Vir ingenii
magni magis quam boni." Non potest istud separari;
aut et bonum erit aut nec magnum, quia magnitudinem animi inconcussam intellego et introrsus
solidam et ab imo parem firmamque, qualis inesse
malis ingeniis non potest.
[7]
Terribilia enim esse et
tumultuosa et exitiosa possunt ; magnitudinem quidem, cuius firmamentum roburque bonitas est, non
habebunt. Ceterum sermone, conatu et omni extra
paratu facient magnitudinis fidem ;
[8]
eloquentur aliquid, quod tu magni animi2 putes, sicut C. Caesar,
qui iratus caelo, quod obstreperetur pantomimis,
quos imitabatur studiosius quam spectabat, quodque comessatio sua fulminibus terreretur—prorsus
parum certis—ad pugnam vocavit Iovem et
[p. 164]
quidem sine missione, Homericum illum exclamans
versum :
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.