Meg.
Emerge, coniunx, atque dispulsas manu
280abrumpe tenebras; nulla si retro via
iterque clusum est, orbe diducto redi
et quicquid atra nocte possessum latet
emitte tecum, dirutis qualis iugis
praeceps citato flumini quaerens iter
285quondam stetisti, scissa cum vasto impetu
patuere Tempe; pectore impulsus tuo
huc mons et illuc cessit et rupto aggere
nova cucurrit Thessalus torrens via:
talis, parentes liberos patriam petens,
290erumpe rerum terminos tecum efferens,
et quicquid avida tot per annorum gradus
abscondit aetas redde et oblitos sui
lucisque pavidos ante te populos age.
indigna te sunt spolia, si tantum refers
295quantum imperatum est. magna sed nimium loquor
ignara nostrae sortis, unde illum mihi
quo te tuamque dexteram amplectar diem
reditusque lentos nec mei memores querar?
tibi, o deorum ductor, indomiti ferent
300centena tauri colla; tibi, frugum potens,
secreta reddam sacra: tibi muta fide
longas Eleusin tacita iactabit faces,
tum restitutas fratribus rebor meis
animas et ipsum regna moderantem sua
305florere patrem, si qua te maior tenet
clausum potestas, sequimur: aut omnes tuo
[p. 14]
defende reditu sospes aut omnes trahe.
trahes nec ullus eriget fractos deus.
Amph.
O socia nostri sanguinis, casta fide
310servans torum natosque magnanimi Herculis,
meliora mente concipe atque animum excita.
aderit profecto, qualis ex omni solet
labore, maior.
Meg.
Quod nimis miseri volunt
hoc facile credunt,
Amph.
Immo quod metuunt nimis
315numquam moveri posse nec tolli putant:
prona est timori semper in peius fides.
Meg.
Demersus ac defossus et toto insuper
oppressus orbe quam viam ad superos habet?
Amph.
Quam tunc habebat, cum per arentem plagam
320et fiuctuantes more turbati maris
adit harenas bisque discedens fretum
et bis recurrens, cumque deserta rate
deprensus haesit Syrtium brevibus vadis
et puppe fixa maria superavit pedes.
Meg.
325Iniqua raro maximis virtutibus
fortuna parcit; nemo se tuto diu
periculis offerre tam crebris potest:
quem saepe transit casus, aliquando invenit.
Sed ecce saevus ac minas vultu gerens
330et qualis animo est, talis incessu venit
aliena dextra sceptra concutiens Lycus.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
L. Annaeus Seneca. Tragoediae. Rudolf Peiper. Gustav Richter. Leipzig. Teubner. 1921.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.