Seneca, Hercules Furens
Rudolf Peiper, Gustav Richter, Ed.

Herc.
Nunc parte ab omni, genitor, iratus tona,
oblite nostri vindica sera manu
saltem nepotes. stelliger mundus sonet
1205flammasque et hic et ille iaculetur polus:
rupes ligatum Caspiae corpus trahant
atque ales avida— cur Promethei vacant
scopuli? vacat cur vertice immenso feras
volucresque pascens Caucasi abruptum latus
1210nudumque silvis? illa quae pontum Scythen
Symplegas artat hinc et hinc vinctas manus
distendat alto, cumque revocata vice
in se coibunt saxaque in caelum expriment
[p. 44] actis utrimque rupibus medium mare,
1215ego inquieta montium iaceam mora.
quin structum acervans nemore congesto aggerem
cruore corpus impio sparsum cremo?
sic, sic agendum est: inferis reddam Herculem.

Amph.
Nondum tumultu pectus attonito carens
1220mutavit iras quodque habet proprium furor,
in se ipse saevit,

Herc.
Dira Furiarum loca
et inferorum carcer et sonti plaga
decreta turbae— si quod exilium latet
ulterius Erebo, Cerbero ignotum et mihi:
1225hoc me abde, tellus; Tartari ad finem ultimum
mansurus ibo. pectus o nimium ferum!—
quis vos per omnem, liberi, sparsos domum
deflere digne poterit? hic durus malis
lacrimare vultus nescit, huc arcum date,
1230date huc sagittas, stipitem huc vastum date.
tibi tela frangam nostra, tibi nostros, puer,
rumpemus arcus; at tuis stipes gravis
ardebit umbris; ipsa Lernaeis frequens
pharetra telis in tuos ibit rogos:
1235dent arma poenas, vos quoque infaustas meis
cremabo telis, o novercales manus.

Amph.
Quis nomen usquam sceleris errori addidit?

Herc.
Saepe error ingens sederis obtinuit locum.

Amph.
Nunc Hercule opus est: perfer hanc molem mali.

Herc.
1240Non sic furore cessit extinctus pudor,
populos ut omnes impio aspectu fugem.
arma, arma, Theseu, flagito propere mihi
subtracta reddi, sana si mens est mihi,
[p. 45] referte manibus tela; si remanet furor,
1245pater, recede: mortis inveniam viam.

Amph.
Per sancta generis sacra, per ius nominis
utrumque nostri, sive me altorem vocas
seu tu parentem, perque venerandos piis
canos, senectae parce desertae, precor,
1250annisque fessis; unicum lapsae domus
firmamen, unum lumen afflicto malis
temet reserva. nullus ex te contigit
fructus laborum; semper aut dubium mare
aut monstra timui; quisquis in toto furit
1255rex saevus orbe, manibus aut aris nocens,
a me timetur: semper absentis pater
fructum tui factumque et aspectum peto.

Herc.
Cur animam in ista luce detineam amplius
morerque nihil est: cuncta iam amisi bona,
1260mentem arma famam coniugem gnatos manus,
etiam furorem, nemo polluto queat
animo mederi: morte sanandum est scelus.

Amph.
Perimes parentem,

Herc.
Facere ne possim,
occidam.

Amph.
Genitore coram?

Herc.
Cernere hunc docui
nefas.