Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
11.
cum in hoc statu res esset, pastor quidam
a Charopo, principe Epirotarum, missus deducitur ad
[p. 61]
consulem.
[2]
is se in eo saltu, qui regiis tum teneretur
castris, armentum pascere solitum ait omnes montium
eorum amfractus callesque nosse.
[3]
si secum aliquos
consul mittere velit, se non iniquo nec perdifficili
aditu super caput hostium eos educturum.
[4]
haec ubi
consul audivit, percunctatum ad Charopum mittit,
satisne credendum super tanta re agresti censeret.
Charopus renuntiari iubet, ita crederet, ut suae potius
omnia quam illius potestatis essent.
[5]
cum magis vellet
credere quam auderet mixtumque gaudio et metu animum gereret, auctoritate motus Charopi experiri spem
oblatam statuit et,
[6]
ut averteret regem ab suspicione,
biduo insequenti lacessere hostem dispositis ab omni
parte copiis succedentibusque integris in locum defessorum non destitit.
[7]
quattuor milia inde lecta peditum et trecentos equites tribuno militum tradit.
equites, quoad loca patiantur, ducere iubet; ubi ad
invia equiti ventum sit, in planitie aliqua locari equitatum, pedites, qua dux monstraret viam, ire;
[8]
ubi, ut
polliceatur, super caput hostium perventum sit, fumo
dare signum nec antea clamorem tollere, quam ab se
signo recepto pugnam coeptam arbitrari posset.
[9]
nocte
itinera fieri iubet—et pernox forte luna erat—;
interdiu cibi quietisque sumeret tempus. ducem promissis ingentibus oneratum, si fides extet, vinctum
tamen tribuno tradit.
[10]
his copiis ita dimissis eo intentius Romanus undique instat, † capit stationes.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.