Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 30
Frank Gardener Moore, Professor Emeritus in Columbia University, Ed.

14. haec¹ non hostili modo odio, sed amoris etiam stimulis, amatam² apud aemulum cernens, cum dixisset, non mediocri cura Scipionis animum pepulit. [2] et fidem criminibus raptae³ prope inter arma nuptiae neque consulto neque exspectato Laelio faciebant tamque praeceps festinatio ut quo die captam hostem⁴ vidisset, eodem matrimonio [p. 416] iunctam acciperet et ad penates hostis sui nuptiale sacrum conficeret; [3] et⁵ eo foediora haec videbantur Scipioni, quod ipsum in Hispania iuvenem nullius forma pepulerat captivae. haec secum volutanti Laelius ac Masinissa supervenerunt. quos cum pariter ambo et benigno voltu excepisset et egregiis laudibus frequenti praetorio celebrasset, [4?] abductum in secretum Masinissam sic adloquitur: "aliqua te, Masinissa, existimo⁶ intuentem in me bona et principio in Hispania ad iungendam mecum amicitiam venisse et postea in Africa te ipsum spesque omnes tuas in fidem meam commisisse. [5] atqui nulla earum virtus est propter quas tibi adpetendus visus sim qua ego aeque ac temperantia et continentia libidinum gloriatus fuerim. [6] hanc te quoque ad ceteras tuas eximias virtutes, Masinissa, adiecisse velim. non est, non—mihi crede—tantum ab hostibus armatis aetati nostrae periculi⁷ quantum ab circumfusis undique voluptatibus. [7] qui eas temperantia sua frenavit ac domuit multo maius decus maioremque victoriam sibi peperit quam nos Syphace victo habemus. [8] quae me absente strenue ac fortiter fecisti libenter et commemoravi et memini; cetera te ipsum tecum reputare quam me dicente erubescere malo. Syphax populi Romani auspiciis victus captusque est. [9] itaque ipse, coniunx, regnum, ager, oppida, homines qui incolunt, quidquid denique [p. 418] Syphacis fuit praeda populi Romani est; [10] et regem⁸ coniugemque eius, etiamsi non civis Carthaginiensis esset,etiamsi non patrem eius imperatorem hostium videremus, Romam oporteret mitti, ac senatus populique Romani de ea iudicium atque arbitrium esse quae regem socium nobis alienasse atque in arma egisse⁹ praecipitem dicatur. [11] vince animum; cave¹⁰ deformes multa bona uno vitio et tot meritorum gratiam maiore culpa quam causa culpae est conrumpas.