Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 22
Robert Seymour Conway, Charles Flamstead Walters, Ed.

31. dum haec geruntur in Italia, Cn. Seruilius Geminus consul cum classe <centum uiginti> nauium circumuectus Sardiniae et Corsicae oram, et obsidibus utrimque acceptis in Africam transmisit et, [2] priusquam in continentem escensiones faceret, Menige insula uastata et ab incolentibus Cercinam, ne et ipsorum ureretur diripereturque ager, decem talentis argenti acceptis ad litora Africae accessit copiasque exposuit. [3] inde ad populandum agrum ducti milites naualesque socii iuxta effusi ac si <in> insulis cultorum egentibus praedarentur. [4] itaque in insidias temere inlati, cum a frequentibus palantes et locorum ignari ab gnaris circumuenirentur, cum multa caede ac foeda fuga retro ad naues compulsi sunt. [5] [p. 22053]ad mille hominum cum Ti. Sempronio Blaeso quaestore amissum, classis ab litoribus hostium plenis trepide soluta in Siciliam cursum tenuit, [6] traditaque Lilybaei T. Otacilio praetori, ut ab legato eius P. Cincio Romam reduceretur. [7] ipse per Siciliam pedibus profectus freto in Italiam traiecit, litteris Q. Fabi accitus et ipse et collega eius M. Atilius, ut exercitus ab se exacto iam prope semenstri imperio acciperent. omnium prope annales Fabium dictatorem aduersus Hannibalem rem gessisse tradunt; [8] Caelius etiam eum primum a populo creatum dictatorem scribit. [9] sed et Caelium et ceteros fugit uni consuli Cn. Seruilio, qui tum procul in Gallia prouincia aberat, ius fuisse dicendi dictatoris; [10] quam moram quia exspectare territa iam clade ciuitas non poterat, eo decursum esse ut a populo crearetur qui pro dictatore esset; [11] res inde gestas gloriamque insignem ducis et augentes titulum imaginis posteros, ut qui pro dictatore <creatus erat, dictator> crederetur, facile obtinuisse.