Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
92.
[319]
duo tum excellebant oratores qui me imitandi cupiditate
incitarent, Cotta et Hortensius; quorum alter remissus et
lenis et propriis verbis comprendens solute et facile sententiam, alter ornatus, acer et non1 talis qualem tu eum, Brute,
iam deflorescentem cognovisti, sed verborum et actionis
genere commotior. Itaque cum Hortensio mihi magis
arbitrabar rem esse, quod2 et dicendi ardore eram propior
et aetate coniunctior. Etenim videram in isdem causis,
ut pro M. Canuleio, pro Cn. Dolabella consulari, cum Cotta
princeps adhibitus esset3, priores tamen agere partis Hortensium. Acrem enim oratorem, et4 incensum et agentern et
canorum concursus hominum forique strepitus desiderat.
[318]
vnum igitur annum, cum redissemus ex Asia, causas
nobilis egimus, cum quaesturam nos, consulatum Cotta,
[p. 1097]
aedilitatem peteret Hortensius. Interim me quaestorem
Siciliensis excepit annus, Cotta ex consulatu est profectus
in Galliam, princeps et erat et habebatur Hortensius. Cum
autem anno post ex Sicilia me recepissem, iam videbatur
illud in me, quicquid esset, esse perfectum et habere maturitatem quandam suam. Nimis multa videor de me, ipse
praesertim; sed omni huic sermoni propositum est non ut
ingenium et eloquentiam meam perspicias, unde longe
absum, sed ut laborem et industriam.
[319]
cum igitur essem
in plurimis causis et in principibus patronis quinquennium
fere versatus, tum in patrocinio Siciliensi maximum5 in
certamen veni designatus aedilis cum designato consule
Hortensio.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.