[102]
quid
enim possum aliud nisi maerere, nisi flere, nisi te cum mea
salute complecti? salutem tibi idem dare possunt qui mihi
reddiderunt. te1 tamen2—exsurge, quaeso!—retinebo et
complectar, nec me solum deprecatorem fortunarum tuarum
sed comitem sociumque profitebor; atque, ut spero, nemo
erit tam crudeli animo tamque inhumano nec tam immemor
non dicam meorum3 in bonos meritorum, sed bonorum in
me, qui a me mei4 servatorem capitis divellat ac distrahat.
non ego meis ornatum beneficiis a vobis deprecor, iudices,
sed custodem salutis meae, non opibus contendo, non
auctoritate, non gratia, sed precibus, sed lacrimis, sed
misericordia, mecumque vos simul hic5 miserrimus et
optimus obtestatur parens, et pro uno filio duo6 patres
deprecamur7.
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.