Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae
B. Niese, Ed.

Ὡς δ᾽ ἦλθεν εἰς Καισάρειαν γίνεται λόγος οὖν ἦν εὐθὺς ἅπασιν τῶν παίδων καὶ μετέωρος ἡ βασιλεία, ποῖ ποτε χωρήσειεν τὰ κατ᾽ αὐτοὺς ἐκδεχομένων: [374] δεινὸν γὰρ ὑπῄει πάντας δέος ἐκ παλαιοῦ καταστασιαζομένους εἰς αὐτὸ τὸ πέρας ἐλθεῖν, καὶ τοῖς μὲν πάθεσιν ἐδυσχέραινον, οὐκ ἦν δ᾽ οὔτε εἰπεῖν τι προπετὲς οὔτ᾽ ἄλλου λέγοντος ἀκούειν ἀκίνδυνον, ἀλλ᾽ ἐγκεκλεισμένοι τὸν ἔλεον ὀδυνηρῶς μὲν ἀναύδως δὲ τὴν ὑπερβολὴν τοῦ πάθους ἔφερον. [375] εἷς δὲ αὐτῶν πάλαι στρατιώτης ὄνομα Τίρων, υἱοῦ αὐτῷ καθ᾽ ἡλικίαν ὄντος Ἀλεξάνδρῳ φίλου, πάνθ᾽ ὅσα καὶ τοῖς ἄλλοις ὑποδυόμενα δι᾽ ἡσυχίας ἦν, αὐτὸς ὑπ᾽ ἐλευθεριότητος ἐξελάλει καὶ βοᾶν ἠναγκάζετο πολλάκις ἐν τοῖς πλήθεσιν ἀπαρακαλύπτως λέγων, [376] ὡς ἀπόλοιτο μὲν ἡ ἀλήθεια, τὸ δὲ δίκαιον ἐκ τῶν ἀνθρώπων ἀνῃρημένον εἴη, κρατοίη δὲ τὰ ψεύσματα καὶ ἡ κακοήθεια καὶ τοσοῦτο νέφος ἐπάγοι τοῖς πράγμασιν, ὡς μηδὲ τὰ μέγιστα τῶν ἀνθρωπίνων παθῶν ὁρᾶσθαι τοῖς ἁμαρτάνουσιν. [377] τοιοῦτος ὢν ἐδόκει μὲν οὐκ ἀκινδύνως παρρησιάζεσθαι, τὸ δ᾽ εὔλογον ἐκίνει πάντας οὐκ ἀνάνδρως αὐτοῦ πρὸς τὸν καιρὸν ἱσταμένου. [378] διὸ καὶ πάνθ᾽ ἅπερ αὐτὸς ἕκαστος εἴποιεν ἡδέως ἤκουον ὑπ᾽ ἐκείνου λεγόμενα καὶ τὸ καθ᾽ αὑτοὺς ἀσφαλὲς ἐν τῷ σιγᾶν προορώμενοι τὴν ἐκείνου παρρησίαν ὅμως ἀπεδέχοντο: τὸ γὰρ προσδοκώμενον πάθος ἐβιάζετο πάνθ᾽ ὁντινοῦν ὑπὲρ αὐτοῦ λαλεῖν.