Theophrastus, Characters
Hermann Diels, Ed.

κακολογίας ΚΗ᾽

ἔστι δὲ ἡ κακολογία ἀγωγὴ ψυχῆς εἰς τὸ χεῖρον ἐν [2] λόγοις, ὁ δὲ κακολόγος τοιόσδε τις, οἷος ἐρωτηθείς: 'ὁ δεῖνα τίς ἐστιν;᾽ ὀγκοῦσθαι καθάπερ οἱ γενεαλογοῦντες: 'πρῶτον ἀπὸ τοῦ γένους αὐτοῦ ἄρξομαι: τούτου ὁ μὲν πατὴρ ἐξ ἀρχῆς Σωσίας ἐκαλεῖτο, ἐγένετο δὲ ἐν τοῖς στρατιώταις Σωσίστρατος, ἐπειδὴ δὲ εἰς τοὺς δημότας ἐνεγράφη, Σωσίδημος. ἡ μέντοι μήτηρ εὐγενὴς Θρᾷττά ἐστι: καλεῖται γοῦν ἡ ψυχὴ Κρινοκοράκα: τὰς δὲ τοιαύτας φασὶν ἐν τῇ πατρίδι εὐγενεῖς εἶναι: αὐτὸς δὲ οὗτος ὡς ἐκ τοιούτων [3] γεγονὼς κακὸς καὶ μαστιγίασ᾽. καὶ κακῶς δὲ πρός τινα εἰπεῖν: 'ἐγὼ δήπου τὰ τοιαῦτα οἶδα, ὑπὲρ ὧν σὺ πλανᾷ πρὸς ἐμέ,' κἀπὶ τούτοις διεξιών: 'αὗται αἱ γυναῖκες ἐκ τῆς ὁδοῦ τοὺς παριόντας συναρπάζουσι,' καὶ 'οἰκία τις αὕτη τὰ σκέλη ἠρκυῖα: οὐ γὰρ οἷον λῆρός ἐστι τὸ λεγόμενον, ἀλλ᾽ ὥσπερ κύνες αἱ γυναῖκες ἐν ταῖς ὁδοῖς συνέχονται᾽, καὶ 'τὸ ὅλον ἀνδρόλαλοί τινεσ᾽, καὶ 'αὐταὶ παρὰ τὴν θύραν τὴν [4] αὔλειον ὑπακούουσι᾽. ἀμέλει δὲ καὶ κακῶς λεγόντων ἑτέρων συνεπιλαμβάνεσθαι εἴπας: 'ἐγὼ δὲ τοῦτον τὸν ἄνθρωπον πλέον πάντων μεμίσηκα: καὶ γὰρ εἰδεχθής τις ἀπὸ τοῦ προσώπου ἐστίν: ἡ δὲ πονηρία οὐδὲν ὁμοία: σημεῖον δέ: τῇ γὰρ αὑτοῦ γυναικὶ τάλαντα εἰσενεγκαμένῃ προῖκα, ἐξ ἧς παιδίον αὐτῷ γεννᾷ, τρεῖς χαλκοῦς εἰς ὄψον δίδωσι καὶ τῷ [5] ψυχρῷ λοῦσθαι ἀναγκάζει τῇ τοῦ Ποσειδῶνος ἡμέρᾳ᾽. καὶ συγκαθήμενος δεινὸς περὶ τοῦ ἀναστάντος εἰπεῖν καὶ ἀρχήν γε εἰληφὼς μὴ ἀποσχέσθαι μηδὲ τοὺς οἰκείους αὐτοῦ λοιδορῆσαι. [6] καὶ πλεῖστα περὶ τῶν φίλων καὶ οἰκείων [κακὰ εἰπεῖν] καὶ περὶ τῶν τετελευτηκότων κακῶς λέγειν, ἀποκαλῶν παρρησίαν καὶ δημοκρατίαν καὶ ἐλευθερίαν καὶ τῶν ἐν τῷ βίῳ ἥδιστα τοῦτο ποιῶν.

[7] οὕτως ὁ τῆς ἰδίας κακίας ἐρεθισμὸς μανικοὺς καὶ ἐξεστηκότας ἀνθρώπους τοῖς ἤθεσι ποιεῖ.