[302α]
ὅτι μοι χαλεπαίνεις, ἐπειδὰν τὶ δόξῃς σαυτῷ λέγειν. ὅμως δ᾽ ἔτι μοι εἰπέ: οὐχ εἷς ἡμῶν ἑκάτερός ἐστι καὶ πέπονθε τοῦτο, εἷς εἶναι;Ἱππίας
πάνυ γε.Σωκράτης
οὐκοῦν εἴπερ εἷς, καὶ περιττὸς ἂν εἴη ἑκάτερος ἡμῶν: ἢ οὐ τὸ ἓν περιττὸν ἡγῇ;Ἱππίας
ἔγωγε.Σωκράτης
ἦ καὶ ἀμφότεροι οὖν περιττοί ἐσμεν δύο ὄντες;Ἱππίας
οὐκ ἂν εἴη, ὦ Σώκρατες.Σωκράτης
ἀλλ᾽ ἄρτιοί γε ἀμφότεροι: ἦ γάρ;Ἱππίας
πάνυ γε.Σωκράτης
μῶν οὖν, ὅτι ἀμφότεροι ἄρτιοι, τούτου ἕνεκα καὶ ἑκάτερος
πάνυ γε.Σωκράτης
οὐκοῦν εἴπερ εἷς, καὶ περιττὸς ἂν εἴη ἑκάτερος ἡμῶν: ἢ οὐ τὸ ἓν περιττὸν ἡγῇ;Ἱππίας
ἔγωγε.Σωκράτης
ἦ καὶ ἀμφότεροι οὖν περιττοί ἐσμεν δύο ὄντες;Ἱππίας
οὐκ ἂν εἴη, ὦ Σώκρατες.Σωκράτης
ἀλλ᾽ ἄρτιοί γε ἀμφότεροι: ἦ γάρ;Ἱππίας
πάνυ γε.Σωκράτης
μῶν οὖν, ὅτι ἀμφότεροι ἄρτιοι, τούτου ἕνεκα καὶ ἑκάτερος