‘
[293ε]
σκόπει εἴ σοι δοκεῖ καλὸν εἶναι, οὗ καὶ νυνδὴ ἐπελαβόμεθα ἐν τῇ ἀποκρίσει, ἡνίκ᾽ ἔφαμεν τὸν χρυσὸν οἷς μὲν πρέπει καλὸν εἶναι, οἷς δὲ μή, οὔ, καὶ τἆλλα πάντα οἷς ἂν τοῦτο προσῇ: αὐτὸ δὴ τοῦτο τὸ πρέπον καὶ τὴν φύσιν αὐτοῦ τοῦ πρέποντος σκόπει εἰ τοῦτο τυγχάνει ὂν τὸ καλόν.’ ἐγὼ μὲν οὖν εἴωθα συμφάναι τὰ τοιαῦτα ἑκάστοτε—οὐ γὰρ ἔχω ὅτι λέγω—σοὶ δ᾽ οὖν δοκεῖ τὸ πρέπον καλὸν εἶναι;Ἱππίας
πάντως δήπου, ὦ Σώκρατες.Σωκράτης
σκοπώμεθα, μή πῃ ἄρ᾽ ἐξαπατώμεθα.Ἱππίας
ἀλλὰ χρὴ σκοπεῖν.Σωκράτης
ὅρα τοίνυν: τὸ πρέπον ἆρα τοῦτο λέγομεν, ὃ παραγενόμενον
πάντως δήπου, ὦ Σώκρατες.Σωκράτης
σκοπώμεθα, μή πῃ ἄρ᾽ ἐξαπατώμεθα.Ἱππίας
ἀλλὰ χρὴ σκοπεῖν.Σωκράτης
ὅρα τοίνυν: τὸ πρέπον ἆρα τοῦτο λέγομεν, ὃ παραγενόμενον