[496α]
σκόπει. νοσεῖ που ἄνθρωπος ὀφθαλμούς, ᾧ ὄνομα ὀφθαλμία;Καλλίκλης
πῶς γὰρ οὔ;Σωκράτης
οὐ δήπου καὶ ὑγιαίνει γε ἅμα τοὺς αὐτούς;Καλλίκλης
οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν.Σωκράτης
τί δὲ ὅταν τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα τότε καὶ τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται;Καλλίκλης
ἥκιστά γε.Σωκράτης
θαυμάσιον γὰρ [496β] οἶμαι καὶ ἄλογον γίγνεται: ἦ γάρ;Καλλίκλης
σφόδρα γε.Σωκράτης
ἀλλ᾽ ἐν μέρει οἶμαι ἑκάτερον καὶ λαμβάνει καὶ ἀπολλύει;Καλλίκλης
φημί.Σωκράτης
οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως;Καλλίκλης
ναί.Σωκράτης
καὶ τάχος καὶ βραδυτῆτα;Καλλίκλης
πάνυ γε.Σωκράτης
ἦ καὶ τἀγαθὰ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν καὶ τἀναντία τούτων, κακά τε καὶ ἀθλιότητα, ἐν μέρει λαμβάνει καὶ ἐν μέρει ἀπαλλάττεται ἑκατέρου;Καλλίκλης
πάντως δήπου. [496ξ] Σωκράτης
ἐὰν εὕρωμεν ἄρα ἄττα ὧν ἅμα τε ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος καὶ ἅμα ἔχει, δῆλον ὅτι ταῦτά γε οὐκ ἂν εἴη τό τε ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα; καὶ εὖ μάλα σκεψάμενος ἀποκρίνου.Καλλίκλης
ἀλλ᾽ ὑπερφυῶς ὡς ὁμολογῶ.Σωκράτης
ἴθι δὴ ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν ὡμολογημένα. τὸ πεινῆν ἔλεγες πότερον ἡδὺ ἢ ἀνιαρὸν εἶναι; αὐτὸ λέγω τὸ πεινῆν.Καλλίκλης
ἀνιαρὸν ἔγωγε: τὸ μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ [496δ] λέγω.Σωκράτης
μανθάνω: ἀλλ᾽ οὖν τό γε πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν. ἢ οὐχί;Καλλίκλης
φημί.Σωκράτης
οὐκοῦν καὶ τὸ διψῆν;Καλλίκλης
σφόδρα γε.Σωκράτης
πότερον οὖν ἔτι πλείω ἐρωτῶ, ἢ ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν ἀνιαρὸν εἶναι;Καλλίκλης
ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ ἐρώτα.Σωκράτης
εἶεν: διψῶντα δὲ δὴ πίνειν ἄλλο τι ἢ ἡδὺ φῂς εἶναι;Καλλίκλης
ἔγωγε.Σωκράτης
οὐκοῦν τούτου οὗ λέγεις τὸ μὲν διψῶντα λυπούμενον δήπου ἐστίν; [496ε] Καλλίκλης
ναί.Σωκράτης
τὸ δὲ πίνειν πλήρωσίς τε τῆς ἐνδείας καὶ ἡδονή;Καλλίκλης
ναί.Σωκράτης
οὐκοῦν κατὰ τὸ πίνειν χαίρειν λέγεις;Καλλίκλης
μάλιστα.Σωκράτης
διψῶντά γε.Καλλίκλης
φημί.Σωκράτης
λυπούμενον;Καλλίκλης
ναί.Σωκράτης
αἰσθάνῃ οὖν τὸ συμβαῖνον, ὅτι λυπούμενον χαίρειν λέγεις ἅμα, ὅταν διψῶντα πίνειν λέγῃς; ἢ οὐχ ἅμα τοῦτο γίγνεται κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον καὶ χρόνον εἴτε ψυχῆς εἴτε σώματος βούλει; οὐδὲν γὰρ οἶμαι διαφέρει. ἔστι ταῦτα ἢ οὔ;Καλλίκλης
ἔστιν.Σωκράτης
ἀλλὰ μὴν εὖ γε πράττοντα κακῶς
πῶς γὰρ οὔ;Σωκράτης
οὐ δήπου καὶ ὑγιαίνει γε ἅμα τοὺς αὐτούς;Καλλίκλης
οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν.Σωκράτης
τί δὲ ὅταν τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα τότε καὶ τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται;Καλλίκλης
ἥκιστά γε.Σωκράτης
θαυμάσιον γὰρ [496β] οἶμαι καὶ ἄλογον γίγνεται: ἦ γάρ;Καλλίκλης
σφόδρα γε.Σωκράτης
ἀλλ᾽ ἐν μέρει οἶμαι ἑκάτερον καὶ λαμβάνει καὶ ἀπολλύει;Καλλίκλης
φημί.Σωκράτης
οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως;Καλλίκλης
ναί.Σωκράτης
καὶ τάχος καὶ βραδυτῆτα;Καλλίκλης
πάνυ γε.Σωκράτης
ἦ καὶ τἀγαθὰ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν καὶ τἀναντία τούτων, κακά τε καὶ ἀθλιότητα, ἐν μέρει λαμβάνει καὶ ἐν μέρει ἀπαλλάττεται ἑκατέρου;Καλλίκλης
πάντως δήπου. [496ξ] Σωκράτης
ἐὰν εὕρωμεν ἄρα ἄττα ὧν ἅμα τε ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος καὶ ἅμα ἔχει, δῆλον ὅτι ταῦτά γε οὐκ ἂν εἴη τό τε ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα; καὶ εὖ μάλα σκεψάμενος ἀποκρίνου.Καλλίκλης
ἀλλ᾽ ὑπερφυῶς ὡς ὁμολογῶ.Σωκράτης
ἴθι δὴ ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν ὡμολογημένα. τὸ πεινῆν ἔλεγες πότερον ἡδὺ ἢ ἀνιαρὸν εἶναι; αὐτὸ λέγω τὸ πεινῆν.Καλλίκλης
ἀνιαρὸν ἔγωγε: τὸ μέντοι πεινῶντα ἐσθίειν ἡδὺ [496δ] λέγω.Σωκράτης
μανθάνω: ἀλλ᾽ οὖν τό γε πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν. ἢ οὐχί;Καλλίκλης
φημί.Σωκράτης
οὐκοῦν καὶ τὸ διψῆν;Καλλίκλης
σφόδρα γε.Σωκράτης
πότερον οὖν ἔτι πλείω ἐρωτῶ, ἢ ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν ἀνιαρὸν εἶναι;Καλλίκλης
ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ ἐρώτα.Σωκράτης
εἶεν: διψῶντα δὲ δὴ πίνειν ἄλλο τι ἢ ἡδὺ φῂς εἶναι;Καλλίκλης
ἔγωγε.Σωκράτης
οὐκοῦν τούτου οὗ λέγεις τὸ μὲν διψῶντα λυπούμενον δήπου ἐστίν; [496ε] Καλλίκλης
ναί.Σωκράτης
τὸ δὲ πίνειν πλήρωσίς τε τῆς ἐνδείας καὶ ἡδονή;Καλλίκλης
ναί.Σωκράτης
οὐκοῦν κατὰ τὸ πίνειν χαίρειν λέγεις;Καλλίκλης
μάλιστα.Σωκράτης
διψῶντά γε.Καλλίκλης
φημί.Σωκράτης
λυπούμενον;Καλλίκλης
ναί.Σωκράτης
αἰσθάνῃ οὖν τὸ συμβαῖνον, ὅτι λυπούμενον χαίρειν λέγεις ἅμα, ὅταν διψῶντα πίνειν λέγῃς; ἢ οὐχ ἅμα τοῦτο γίγνεται κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον καὶ χρόνον εἴτε ψυχῆς εἴτε σώματος βούλει; οὐδὲν γὰρ οἶμαι διαφέρει. ἔστι ταῦτα ἢ οὔ;Καλλίκλης
ἔστιν.Σωκράτης
ἀλλὰ μὴν εὖ γε πράττοντα κακῶς
