[262ξ]
ὠνομάσθη, καὶ κατὰ ταύτην δὴ τὴν συνέχειαν οὐδείς πω συνέστη λόγος: οὐδεμίαν γὰρ οὔτε οὕτως οὔτ᾽ ἐκείνως πρᾶξιν οὐδ᾽ ἀπραξίαν οὐδὲ οὐσίαν ὄντος οὐδὲ μὴ ὄντος δηλοῖ τὰ φωνηθέντα, πρὶν ἄν τις τοῖς ὀνόμασι τὰ ῥήματα κεράσῃ. τότε δ᾽ ἥρμοσέν τε καὶ λόγος ἐγένετο εὐθὺς ἡ πρώτη συμπλοκή, σχεδὸν τῶν λόγων ὁ πρῶτός τε καὶ σμικρότατος.Θεαίτητος
πῶς ἄρ᾽ ὧδε λέγεις;Ξένος
ὅταν εἴπῃ τις: ‘ἄνθρωπος μανθάνει,’ λόγον εἶναι φῂς τοῦτον ἐλάχιστόν τε καὶ πρῶτον;
πῶς ἄρ᾽ ὧδε λέγεις;Ξένος
ὅταν εἴπῃ τις: ‘ἄνθρωπος μανθάνει,’ λόγον εἶναι φῂς τοῦτον ἐλάχιστόν τε καὶ πρῶτον;