οὐ ταὐτόν ἐστιν ἁλμάδες καὶ στέμφυλα.καὶ μετ᾽ ὀλίγα:
θλαστὰς γὰρ εἶναι κρεῖσσόν ἐστιν ἁλμάδος.Ἀρχέστρατος ἐν τῇ Γαστρονομίᾳ ῾fr. 6 Ri':'
ῥυσαὶ <καὶ> δρυπεπεῖς παρακείσθωσάν σοι ἐλαῖαι. —φησὶν Ἕρμιππος ῾I 249 K'.' Φιλήμων φησίν: ‘πιτυρίδες καλοῦνται αἱ φαυλίαι ἐλᾶαι, στεμφυλίδες δὲ αἱ μέλαιναι,' Καλλίμαχος δ᾽ ἐν τῇ Ἑκάλῃ γένη ἐλαῶν καταλέγει ῾fr. 50 Schn':'
ὥστε Μαραθῶνος τὸ λοιπὸν ἐπ᾽ ἀγαθῷ μεμνημένοι
πάντες ἐμβάλλουσιν ἀεὶ μάραθον ἐς τὰς ἁλμάδας,
γεργέριμον πίτυρίν τε <καὶ ἣν ἀπεθήκατο λευκὴνἔλεγον δὲ τὰς δρυπεπεῖς ἐλάας καὶ ἰσχάδας καὶ γεργερίμους, ὥς φησι Δίδυμος ῾p. 75 Schm'.' καὶ χωρὶς δὲ τοῦ φάσκειν ἐλάας αὐτὸ καθ᾽ ἑαυτὸ ἔλεγον μόνον δρυπεπεῖς. Τηλεκλείδης ῾I 218 K':'
εἰν ἁλὶ νήχεσθαι φθινοπωρίδα>.
... ξυγγενέσθαι διὰ χρόνου λιπαρείτω μεἈθηναῖοι δὲ τὰς τετριμμένας ἐλαίας στέμφυλα ἐκάλουν, βρύτεα δὲ τὰ ὑφ᾽ ἡμῶν στέμφυλα, τὰ ἐκπιέσματα τῆς σταφυλῆς. παρὰ δὲ τοὺς βότρυς γέγονεν ἡ φωνή.
δρυπεπέσι, μάζαις καὶ διασκανδικίσαι.