Εὔβουλος Βελλεροφόντῃ ῾II 171 K':'Ἀντιφάνης δ᾽ ἐν Ἀφροδίτης Γοναῖς ῾ib. 33':'
τίς ἂν λάβοιτο τοῦ σκέλους κάτωθέ μου;
ἄνω γὰρ ὥσπερ κοττάβειον αἴρομαι.
τονδὶ λέγω, σὺ δ᾽ οὐ συνιεῖς; κότταβοςκαὶ μετ᾽ ὀλίγα:
τὸ λυχνίον ἐστί. πρόσεχε τὸν νοῦν: ᾠὰ μὲν
......... πέντε νικητήριον.
Β. περὶ τοῦ; γελοῖον. κοτταβιεῖτε τίνα τρόπον;
Α. ἐγὼ διδάξω καθ᾽ ἕν: ὃς ἂν τὸν κότταβον
ἀφεὶς ἐπὶ τὴν πλάστιγγα <ποιήσῃ πεσεῖν—
Β. πλάστιγγα> ποίαν; τοῦτο τοὐπικείμενον
ἄνω τὸ μικρόν, τὸ πινακίσκιον λέγεις;
Α. τοῦτ᾽ ἐστὶ πλάστιγξ—οὗτος ὁ κρατῶν γίγνεται.
Β. πῶς δ᾽ εἴσεταί τις τοῦτ᾽; Α. ἐὰν θίγῃ μόνον
αὐτῆς, ἐπὶ τὸν μάνην πεσεῖται καὶ ψόφος
ἔσται πάνυ πολύς. Β. πρὸς θεῶν, τῷ κοττάβῳ
πρόσεστι καὶ Μάνης τις ὥσπερ οἰκέτης;
ᾧ δεῖ λαβὼν τὸ ποτήριον δεῖξον νόμῳ.
Α. αὐλητικῶς δεῖ καρκινοῦν τοὺς δακτύλους
οἶνόν τε μικρὸν ἐγχέαι καὶ μὴ πολύν:
ἔπειτ᾽ ἀφήσεις. Β. τίνα τρόπον; Α. δεῦρο βλέπε;
τοιουτονί. Β. Πόσειδον, ὡς ὑψοῦ σφόδρα.
Α. οὕτω ποιήσεις. Β. ἀλλ᾽ ἐγὼ μὲν σφενδόνῃ
οὐκ ἂν ἐφικοίμην αὐτόσ᾽. Α. ἀλλὰ μάνθανε.
