χεῖρες μὲν ἁγναί, φρὴν δ᾽ ἔχει μίασμά τι.Κτησίας δὲ ἱστορεῖ ῾fr. 52 M' 'ΑΝΝΑΡΟΝ τὸν βασιλέως ὕπαρχον καὶ τῆς Βαβυλωνίας δυναστεύσαντα στολῇ χρῆσθαι γυναικείᾳ καὶ κόσμῳ, καὶ ὅτι βασιλέως δούλῳ ὄντι αὐτῷ εἰς τὸ δεῖπνον εἰσῄεσαν πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν [ψάλλουσαι καὶ ᾁδουσαι] γυναῖκες. ἔψαλλον δὲ αὗται καὶ ᾖδον ἐκείνου δειπνοῦντος: Φοῖνιξ δ᾽ ὁ Κολοφώνιος ποιητὴς περὶ ΝΙΝΟΥ λέγων ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Ἰάμβων φησίν ῾chol. p. 141':'
ἀνὴρ Νίνος τις ἐγένετ᾽, ὡς ἐγὼ 'κούω,
Ἀσσύριος: ὅστις εἶχε χρυσίου πόντον,
τάλαντα πολλῷ πλέονα Κασπίης ψάμμου:
ὃς οὐκ ἴδ᾽ ἀστέρ᾽ οὐδιζωνεδιζητο,
οὐ παρ᾽ μάγοισι πῦρ ἱερὸν ἀνέστησεν,
ὥσπερ νόμος, ῥάβδοισι τοῦ θεοῦ ψαύων:
οὐ μυθηητης, οὐ δικασπόλος κεῖνος,
οὐ λεωλογεῖν ἐμάνθαν᾽, οὐκ ἀμιθρῆσαι,
ἀλλ᾽ ἦν ἄριστος ἐσθίειν τε καὶ πίνειν
κἠρᾶν, τὰ δ᾽ ἄλλα πάντα κατὰ πετρῶν ὤθει.
ὡς δ᾽ ἀπέθαν᾽ ὡνήρ, πᾶσι κατέλιπε ῥῆσιν,
ὅκου Νίνος νῦν ἐστι καὶ τὸ σῆμ᾽ ᾁδει:
‘ἄκουσον, εἴτ᾽ Ἀσσύριος εἴτε καὶ Μῆδος
εἶς ἢ Κόραξος ἢ ἀπὸ τῶν ἄνω λιμνῶν
Ἰνδὸς κομήτης: οὐ γὰρ ἅλια κηρύσσω:
ἐγὼ Νίνος πάλαι ποτ᾽ ἐγενόμην πνεῦμα,
νῦν δ᾽ οὐκ ἔτ᾽ οὐδέν, ἀλλὰ γῆ πεποίημαι.
ἔχω δ᾽ ὁκόσον ἔπαισα χὠκόσ᾽ ἤεισα
............ χὠκόσ᾽ ἠράσθην.
τὰ δ᾽ ὄλβι᾽ ἡμέων δήιοι συνελθόντες
φέρουσιν, ὥσπερ ὠμὸν ἔριφον αἱ Βάκχαι.
ἐγὼ δ᾽ ἐς Ἅιδην οὔτε χρυσὸν οὔθ᾽ ἵππον
οὔτ᾽ ἀργυρῆν ἅμαξαν ᾠχόμην ἕλκων:
σποδὸς δὲ πολλὴ χὠ μιτρηφόρος κεῖμαι.'
