τοῦ γάρ τις ἄλλου πρὸς θεῶν <ἂν> οὕνεκατοῦ μὲν πιεῖν γὰρ καὶ φαγεῖν τὰς ἡδονὰς
εὔξαιτο πλουτεῖν εὐπορεῖν τε χρημάτων
ἢ τοῦ δύνασθαι παραβοηθεῖν τοῖς φίλοις
σπείρειν τε καρπὸν Χάριτος, ἡδίστης θεῶν;
ἔχομεν ὁμοίας: οὐδὲ τοῖς λαμπροῖσι γὰρἈντιφάνης φησίν ῾II 111 K'.' ὅτι Ξενοκράτης ὁ Χαλκηδόνιος καὶ Σπεύσιππος ὁ Ἀκαδημαικὸς καὶ Ἀριστοτέλης βασιλικοὺς νόμους ἔγραψε. ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ Ἀκραγαντῖνος Τελλίας, φιλόξενος ὢν καὶ πάντας πολυωρῶν, πεντακοσίοις ἱππεῦσιν ἐκ Γέλας ποτὲ καταλύσασιν ὡς αὐτὸν χειμῶνος ὥρᾳ ἔδωκεν ἑκάστῳ χιτῶνα καὶ ἱμάτιον.
δείπνοις τὸ πεινῆν παύεται,