Κρατῖνος δ᾽ ἐν Τροφωνίῳ φησὶν
κἀν Θάσῳ ὀψώνει τρίγλην κου᾽ χείρονα λήψῃ
ταύτης: ἐν δὲ Τέῳ χείρω, κεδνὴ δὲ καὶ αὐτή:
ἐν δ᾽ Ἐρυθραῖς ἀγαθὴ θηρεύεται αἰγιαλῖτις.
Ναυσικράτης δ᾽ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐπαινεῖ τὰς Αἰξωνικὰς τρίγλας ἐν Ναυκλήροις λέγων οὕτως:
οὐδ᾽ Αἰξωνίδ᾽ ἐρυθρόχρων ἐσθίειν ἔτι τρίγλην
οὐδὲ τρυγόνος οὐδὲ δεινοῦ φυὴν μελανούρου.
μετ᾽ αὐτῶν δ᾽ εἰσὶν ἐκπρεπεῖς φύσιν
αἱ ξανθοχρῶτες, αἷς κλύδων Αἰξωνικὸς
πασῶν ἀρίστας ἐντόπους παιδεύεται:
αἷς καὶ θεὰν τιμῶσι φωσφόρον κόρην,
δείπνων ὅταν πέμπωσι δῶρα ναυτίλοι.
β. τρίγλας λέγεις.