τέχνη, τίς κόσμος διαίτης, ἂν, ὡς προσήκει, λογικοῖς καὶ ὁμοφύλοις πᾶσι τοῖς ζῴοις οὖσιν ἀβλαβῶς καὶ μετ᾽ εὐλαβείας προσφέρεσθαι μάθωμεν, ἔργον ἐστὶν εἰπεῖν. οὐδὲν οὖν φάρμακον οὐδ᾽ ἴαμα ἢ τὸν βίον ἀναιρούσης ἢ τὴν δικαιοσύνην ἀπορίας ἔχομεν, ἂν μὴ τὸν ἀρχαῖον ὅρον καὶ νόμον [p. 25] φυλάττωμεν, ᾧ καθ᾽ Ἡσίοδον ὁ τὰς φύσεις διελὼν καὶ θέμενος ἰδίᾳ τῶν γενῶν ἑκάτερον
ἰχθύσι μὲν καὶ θηρσὶ καὶ οἰωνοῖς πετεηνοῖςπρὸς ἀλλήλους. οἷς δ᾽ οὐκ ἔστι τὸ δικαιοπραγεῖν πρὸς ἡμᾶς:, οὐδ᾽ ἡμῖν πρὸς ἐκεῖνα γίγνεται τὸ ἀδικεῖν: ὡς οἵ γε τοῦτον προέμενοι τὸν λόγον
ἔσθειν ἀλλήλους, ἐπεὶ οὐ δίκη ἔστι μετ᾽ αὐτοῖς,
ἀνθρώποισι δ᾽ ἔδωκε δίκην