μηδ᾽ ἀπὸ πεντόζοιο θεῶν ἐν δαιτὶ θαλείῃδιδάσκειν ὅτι δεῖ καθαροὺς τῶν τοιούτων γενομένους ἑορτάζειν, οὐκ ἐν αὐταῖς ταῖς ἱερουργίαις χρῆσθαι καθάρσει καὶ ἀφαιρέσει τῶν περιττωμάτων. τὸ δὲ λίνον φύεται μὲν ἐξ ἀθανάτου τῆς γῆς καὶ καρπὸν ἐδώδιμον ἀναδίδωσι, λιτὴν δὲ παρέχει καὶ καθαρὰν ἐσθῆτα καὶ τῷ σκέποντι μὴ βαρύνουσαν, εὐάρμοστον δὲ πρὸς πᾶσαν ὥραν, ἣκιστα δὲ φθειροποιόν, ὡς λέγουσι: περὶ ὧν ἕτερος λόγος. [p. 475]
αὖον ἀπὸ χλωροῦ τάμνειν αἴθωνι σιδήρῳ
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
ἐπεὶ τούς γε πολλοὺς καὶ τὸ κοινότατον τοῦτο καὶ σμικρότατον λέληθεν,
ἐφ᾽ ὅτῳ τὰς τρίχας οἱ ἱερεῖς ἀποτίθενται
καὶ λινᾶς ἐσθῆτας φοροῦσιν: οἱ [p. 474] μὲν γὰρ 1
οὐδ᾽ ὅλως; φροντίζουσιν εἰδέναι περὶ 2 τούτων, οἱ δὲ τῶν μὲν ἐρίων ὥσπερ τῶν κρεῶν,
σεβομένους τὸ πρόβατον, ἀπέχεσθαι λέγουσι, ξυρεῖσθαι 3 δὲ τὰς κεφαλὰς; διὰ τὸ
πένθος, φορεῖν δὲ τὰ λινᾶ διὰ τὴν χρόαν, ἣν
τὸ λίνον ἀνθοῦν ἀνίησι τῇ περιεχούσῃ τὸν κόσμον αἰθερίῳ χαροπότητι
προσεοικυῖαν. ἡ δ᾽ ἀληθὴς αἰτία μία πάντων ἐστί: ‘καθαροῦ γάρ’ φησιν
ὁ Πλάτων 4
‘οὐ θεμιτὸν ἅπτεσθαι μὴ καθαρῷ:’ περίσσωμα δὲ τροφῆς καὶ σκύβαλον
οὐδὲν ἁγνὸν οὐδὲ καθαρόν ἐστιν: ἐκ δὲ
περιττωμάτων ἔρια καὶ λάχναι καὶ τρίχες καὶ ὄνυχες ἀναφύονται καὶ
βλαστάνουσι. γελοῖον οὖν ἦν τὰς μὲν αὑτῶν 5 τρίχας ἐν ταῖς ἁγνείαις ἀποτίθεσθαι
ξυρουμένους 6
καὶ λειαινομένους πᾶν ὁμαλῶς τὸ σῶμα, τὰς δὲ τῶν θρεμμάτων ἀμπέχεσθαι καὶ φορεῖν καὶ γὰρ τὸν Ἡσίοδον 7 οἴεσθαι δεῖ λέγοντα
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.