This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
πλὴν ὁ Σιμωνίδης τὴν μὲν ζωγραφίαν ποίησιν σιωπῶσαν προσαγορεύει, τὴν δὲ ποίησιν
ζωγραφίαν λαλοῦσαν. ἃς γάρ οἱ ζωγράφοι πράξεις
ὡς γιγνομένας δεικνύουσι, ταύτας οἱ λόγοι
γεγενημένας διηγοῦνται καὶ συγγράφουσιν. εἰ δ᾽
οἱ μὲν
χρώμασι καὶ σχήμασιν, οἱ δ᾽
ὀνόμασι καὶ λέξεσι ταὐτὰ δηλοῦσιν, ὕλῃ καὶ τρόποις μιμήσεως διαφέρουσι, τέλος δ᾽ ἀμφοτέροις ἓν ὑπόκειται, καὶ τῶν ἱστορικῶν κράτιστος ὁ τὴν διήγησιν ὥσπερ γραφὴν πάθεσι καὶ προσώποις εἰδωλοποιήσας. ὁ δ᾽
οὗν Θουκυδίδης ἀεὶ τῷ λόγῳ πρὸς ταύτην ἁμιλλᾶται τὴν ἐνάργειαν αν, οἷον θεατὴν ποιῆσαι τὸν ἀκροατὴν καὶ τὰ γιγνόμενα περὶ τοὺς ὁρῶντας ἐκπληκτικὰ καὶ ταρακτικὰ πάθη τοῖς ἀναγινώσκουσιν
ἐνεργάσασθαι λιχνευόμενος. ὁ γὰρ παρὰ τὴν ῥαχίαν
[p. 502]
αὐτὴν τῆς Πύλου παρατάττων τοὺς Ἀθηναίους Δημοσθένης, καί. ὁ δ᾽ τὸν κυβερνήτην ἐπισπέρχων Βρασίδας ἐξοκέλλειν καί, χωρῶν ἐπί, τὴν ἀποβάθραν
καὶ τραυματιζόμενος καὶ λιποφυχῶν καὶ ἀποκλίνων εἰς τὴν παρεξειρεσίαν, καὶ οἱ πεζομαχοῦντες μὲν
ἐκ θαλάττης Λακεδαιμόνιοι, ναυμαχοῦντες δ᾽ ἀπὸ γῆς Ἀθηναῖοι: καὶ πάλιν ‘ὁ’ ἐν τοῖς Σικελικοῖς
‘ἐκ τῆς γῆς πεζὸς ἀμφοτέρων, ἰσορρόπου τῆς ναυμαχίας καθεστηκυίας, ἄληκτον ἀγῶνα καὶ ξύντασιν τῆς γνώμης ἔχων’ διὰ τὰς συντάξεις, καὶ,
‘διὰ τὸ ἀκρίτως συνεχὲς τῆς ἁμίλλης καὶ τοῖς
σώμασιν αὐτοῖς ἴσα τῇ δόξῃ περιδεῶς
συναπονεύων’ τῇ διαθέσει καὶ τῇ διατυπώσει τῶν
γινομένων γραφικῆς ἐναργείας ἐστίν. ὣστ᾽ εἰ τοὺς ζωγραφοῦντας οὐκ ἄξιον παραβάλλειν τοῖς στρατηγοῖς, μηδὲ τοὺς ἱστοροῦντας παραβάλλωμεν.
τὴν τοίνυν ἐν Μαραθῶνι μάχην ἀπήγγειλεν, ὡς μὲν Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς ἱστορεῖ, Θέρσιππος
ὁ
Ἐροιεύς: οἱ δὲ πλεῖστοι λέγουσιν Εὐκλέα,
δραμόντα σὺν τοῖς ὅπλοις θερμὸν ἀπὸ τῆς μάχης
καὶ ταῖς θύραις ἐμπεσόντα τῶν πρώτων, τοσοῦτο
μόνον εἰπεῖν, ‘χαίρετε: νικῶμεν’, εἶτ᾽ εὐθὺς
[p. 504] ἐκπνεῦσαι. πλὴν οὗτος μὲν αὐτάγγελος ἧκε τῆς μάχης ἀγωνιστὴς γενόμενος. φέρε δ᾽
εἴ τις ὑπὲρ
λόφου τινὸς ἢ σκοπῆς αἰπόλων ἢ βοτήρων τοῦ ἀγῶνος ἄπωθεν γενόμενος θεατὴς, καὶ κατιδὼν
τὸ μέγα καὶ παντὸς λόγου μεῖζον ἐκεῖνο ἔργον
ἧκεν εἰς τὴν πόλιν ἄτρωτος ἄγγελος καὶ
ἀναίμακτος, εἶτ᾽ ἠξίου τιμὰς ἔχειν ἃς Κυνέγειρος
ἔσχεν, ἃς Καλλίμαχος, ἃς Πολύζηλος, ὅτι τὰς τούτων ἀριστείας καὶ τραύματα καὶ θανάτους ἀπήγγειλεν: ἆῤ οὐκ ἂν ἐδόκει πᾶσαν ὑπερβάλλειν
ἀναίδειαν; ὃπου γε Λακεδαιμονίους φασὶ τῷ τὴν
ἐν Μαντινείᾳ φράσαντι νίκην, ἣν Θουκυδίδης
ἱστόρηκεν, εὐαγγέλιον ἐκ φιδιτίου κρέας ἀποστεῖλαι. μὴν οἱ συγγράφοντες ἐξάγγελοί τινές εἰσι τῶν πράξεων εὔφωνοι καὶ τῷ λόγῳ διὰ τὸ
κάλλος καὶ τὴν δύναμιν ἐξικνούμενοι, οἷς
εὐαγγέλιον ὀφείλουσιν οἱ πρώτως ἐντυγχάνοντες καὶ
ἱστοροῦντες. ἀμέλει δὲ καὶ ἐγκωμιάζονται
μνημονευόμενοι καὶ ἀναγινωσκόμενοι διὰ τοὺς
κατορθώσαντας: οὐ γὰρ οἱ λόγοι ποιοῦσι τὰς πράξεις
ἀλλὰ διὰ τὰς πράξεις καὶ ἀκοῆς ἀξιοῦνται.
Plutarch. Moralia. with an English Translation by. Frank Cole Babbitt. Cambridge, MA. Harvard University Press. London. William Heinemann Ltd. 1936. 4.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This text was converted to electronic form by optical character recognition and has been proofread to a high level of accuracy.
Purchase a copy of this text (not necessarily the same edition) from Amazon.com
