This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
13. Responderi potest: " Quid artificiose ista
diducis, quae singula sustineri possunt, conlata non
possunt ? Commutatio loci tolerabilis est, si tantum
locum mutes ; paupertas tolerabilis est, si ignominia
absit, quae vel sola opprimere animos solet."
[2]
Adversus hunc, quisquis me malorum turba terrebit,
his verbis utendum erit : "Si contra unam quamlibet
partem fortunae satis tibi roboris est, idem adversus
omnis erit. Cum semel animum virtus induravit,
undique invulnerabilem praestat. Si avaritia dimisit,
vehementissima generis humani pestis, moram tibi
ambitio non faciet; si ultimum diem non quasi
poenam, sed quasi naturae legem aspicis, ex quo
pectore metum mortis eieceris, in id nullius rei timor
audebit intrare ;
[3]
si cogitas libidinem non voluptatis
causa homini datam, sed propagandi generis, quem
non violaverit hoc secretum et infixum visceribus
ipsis exitium, omnis alia cupiditas intactum praeteribit. Non singula vitia ratio sed pariter omnia
prosternit; in universum semel vincitur."
[4]
Ignominia tu putas quemquam sapientem moveri posse,
qui omnia in se reposuit, qui ab opinionibus vulgi
secessit ? Plus etiam quam ignominia est mors ignominiosa. Socrates tamen eodem illo vultu, quo
[p. 464]
triginta tyrannos solus aliquando in ordinem redegerat, carcerem intravit ignominiam ipsi loco
detracturus ; neque enim poterat carcer videri in
quo Socrates erat.
[5]
Quis usque eo ad conspiciendam
veritatem excaecatus est, ut ignominiam putet
Marci Catonis fuisse duplicem in petitione praeturae
et consulatus repulsam ? Ignominia illa praeturae
et consulatus fuit, quibus ex Catone honor habebatur.
[6]
Nemo ab alio contemnitur, nisi a se ante contemptus
est. Humilis et proiectus animus sit isti contumeliae
opportunus ; qui vero adversus saevissimos casus se
extollit et ea mala, quibus alii opprimuntur, evertit,
ipsas miserias infularum loco habet, quando ita
adfecti sumus, ut nihil aeque magnam apud nos
admirationem occupet quam homo fortiter miser.
[7]
Ducebatur Athenis ad supplicium Aristides, cui
quisquis occurrerat deiciebat oculos et ingemescebat,
non tamquam in hominem iustum sed tamquam in
ipsam iustitiam animadverteretur; inventus est
tamen, qui in faciem eius inspueret. Poterat ob hoc
moleste ferre, quod sciebat neminem id ausurum
puri oris ; at ille abstersit faciem et subridens ait
comitanti se magistratui: " Admone istum, ne
postea tam improbe oscitet." Hoc fuit contumeliam
ipsi contumeliae facere.
[8]
Scio quosdam dicere contemptu nihil esse gravius, mortem ipsis potiorem
videri. His ego respondebo et* exilium saepe contemptione omni carere. Si magnus vir cecidit,
magnus iacuit, non magis illum contemni, quam
[p. 466]
aedium sacrarum ruinae calcantur, quas religiosi
aeque ae stantis adorant.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.