Hymnus Matutinus
Nox et tenebrae et nubila,
confusa mundi et turbida,
lux intrat, albescit polus,
Christus venit, discedite.
5caligo terrae scinditur
percussa solis spiculo,
rebusque iam color redit
vultu nitentis sideris.
sic nostra mox obscuritas
10fraudisque pectus conscium
ruptis retectum nubibus
regnante pallescet Deo.
tunc non licebit claudere
quod quisque fuscum cogitat,
15sed mane clarescent novo
secreta mentis prodita.
fur ante lucem squalido
inpune peccat tempore,
sed lux dolis contraria
20latere furtum non sinit. [p. 14]
versuta fraus et callida
amat tenebris obtegi,
aptamque noctem turpibus
adulter occultus fovet.
25sol, ecce, surgit igneus:
piget, pudescit, paenitet,
nec teste quisquam lumine
peccare constanter potest.
quis mane sumptis nequiter
30non erubescit poculis,
cum fit libido temperans,
astumque nugator sapit?
nunc, nunc severum vivitur,
nunc nemo temptat ludicrum,
35inepta nunc omnes sua
vultu colorant serio.
haec hora cunctis utilis
qua quisque quod studet gerat,
miles, togatus, navita,
40opifex, arator, institor.
illum forensis gloria,
hunc triste raptat classicum.
mercator hinc ac rusticus
avara suspirant lucra.
45At nos lucelli ac faenoris
fandique prorsus nescii,
nec arte fortes bellica,
te, Christe, solum novimus.
te mente pura et simplici,
50te voce, te cantu pio
rogare curvato genu
flendo et canendo discimus.
his nos lucramur quaestibus,
hac arte tantum vivimus, [p. 16]
55haec inchoamus munera,
cum sol resurgens emicat.
intende nostris sensibus
vitamque totam dispice;
sunt multa fucis inlita,
60quae luce purgentur tua.
durare nos tales iube,
quales, remotis sordibus,
nitere pridem iusseras
Iordane tinctos flumine.
65quodcumque nox mundi dehinc
infecit atris nubibus,
tu, rex, Eoi sideris
vultu sereno inlumina,
tu, sancte, qui taetram picem
70candore tinguis lacteo,
ebenoque crystallum facis,
delicta tergens 1 livida.
sub nocte Iacob caerula,
luctator audax angeli,
75eo usque dum lux surgeret,
sudavit inpar proelium;
sed cum iubar claresceret,
lapsante claudus poplite
emurque victus debile,
80culpae vigorem perdidit.
nutabat inguen saucium,
quae corporis pars vilior
longeque sub cordis loco
diram fovet libidinem.
85hae nos docent imagines
hominem tenebris obsitum,
si forte non cedat Deo,
vires rebelles perdere. [p. 18]
erit tamen beatior,
90intemperans membrum cui
luctando claudum et tabidum
dies oborta invenerit.
tandem facessat caecitas,
quae nosmet in praeceps
95diu lapsos sinistris gressibus
errore traxit devio.
haec lux serenum conferat
purosque nos praestet sibi;
nihil loquamur subdolum,
100volvamus obscurum nihil.
sic tota decurrat dies,
ne lingua mendax, ne manus
oculive peccent lubrici,
ne noxa corpus inquinet.
105speculator adstat desuper,
qui nos diebus omnibus
actusque nostros prospicit
a luce prima in vesperum.
hic testis, hic est arbiter,
110hic intuetur quidquid est
humana quod mens concipit;
hunc nemo fallit iudicem.
