Hymnus ad Galli cantum
Ales diei nuntius
lucem propinquam praecinit;
nos excitator mentium
iam Christus ad vitam vocat.
5‘auferte ’ clamat ‘lectulos
aegros, soporos, desides;
castique, recti ac sobrii
vigilate, iam sum proximus.’
post solis ortum fulgidi
10serum est cubile spernere,
ni parte noctis addita
tempus labori adieceris.
vox ista qua strepunt aves
stantes sub ipso culmine,
15paulo ante quam lux emicet,
nostri figura est iudicis.
tectos tenebris horridis
stratisque opertos segnibus
suadet quietem linquere
20iam iamque venturo die,
ut, cum coruscis flatibus
aurora caelum sparserit,
omnes labore exercitos
confirmet ad spem luminis. [p. 8]
25hic somnus ad tempus datus
est forma mortis perpetis:
peccata, ceu nox horrida,
cogunt iacere ac stertere.
sed vox ab alto culmine
30Christi docentis praemonet
adesse iam lucem prope,
ne mens sopori serviat,
ne somnus usque ad terminos
vitae socordis opprimat
35pectus sepultum crimine
et lucis oblitum suae.
ferunt vagantes daemonas
laetos tenebris noctium
gallo canente exterritos
40sparsim timere et cedere.
invisa nam vicinitas
lucis, salutis, numinis,
rupto tenebrarum situ
noctis fugat satellites.
45hoc esse signum praescii
norunt repromissae spei,
qua nos soporis liberi
speramus adventum Dei.
quae vis sit huius alitis,
50Salvator ostendit Petro,
ter antequam gallus canat
sese negandum praedicans.
fit namque peccatum prius
quam praeco lucis proximae
55inlustret humanum genus
finemque peccandi ferat.
flevit negator denique
ex ore prolapsum nefas, [p. 10]
cum mens maneret innocens
60animusque servaret fidem.
nec tale quidquam postea
linguae locutus lubrico est,
cantuque galli cognito
peccare iustus destitit.
65inde est quod omnes credimus
illo quietis tempore
quo gallus exultans canit
Christum redisse ex inferis.
tunc mortis oppressus vigor,
70tunc lex subacta est Tartari,
tunc vis diei fortior
noctem coegit cedere.
iam iam quiescant inproba,
iam culpa furva obdormiat,
75iam noxa letalis suum
perpessa somnum marceat.
vigil vicissim spiritus
quodcumque restat temporis,
dum meta noctis clauditur,
80stans ac laborans excubet.
Iesum ciamus vocibus
flentes, precantes, sobrii;
intenta supplicatio
dormire cor mundum vetat.
85sat convolutis artubus
sensum profunda oblivio
pressit, gravavit, obruit
vanis vagantem somniis.
sunt nempe falsa et frivola
90quae mundiali gloria,
ceu dormientes, egimus:
vigilemus, hic est veritas. [p. 12]
aurum, voluptas, gaudium,
opes, honores, prospera,
95quaecumque nos inflant mala,
fit mane, nil sunt omnia.
tu, Christe, somnum dissice,
tu rumpe noctis vincula,
tu solve peccatum vetus,
100novumque lumen ingere.
