CHILON
LUMBI sedendo, oculi spectando dolent,
manendo Solonem, quoad ad se se recipiat.1
hui, quam pauca, di, locuntur Attici!
unam trecentis versibus sententiam
135tandem peregit meque respectans abit.
Spartanus ego sum Chilon, qui nunc prodeo.
brevitate nota, qua Lacones utimur,
commendo nostrum γνῶθι σεαυτόν, nosce te,
quod in columna iam tenetur Delphica.
140labor molestus iste fructi est optimi,
quid ferre possis, quidve non, dinoscere;
noctu diuque, quae geras, quae gesseris,
ad usque puncti tenuis instar quaerere.2
officia cuncta, pudor, honor, constantia
145in hoc, et ulla spreta nobis gloria.
Dixi: valete memores, plausum non moror. [p. 322]