AUSONIO PAULINUS
CONTINUVTA meae durare silentia linguae
te numquam tacito memoras placitamque latebris
desidiam exprobras neglectaeque insuper addis
crimen amicitiae formidatamque iugalem
5obicis et durum iacis in mea viscera versum.
parce, precor, lacerare tuum, nec amara paternis
admiscere velis, eeu melle absinthia, verbis.
Cura mihi semper fuit et manet officiis te
omnibus excolere, adfectu observare fideli,
10non umquam tenui saltim tua gratia naevo
conmaculata mihi est; ipso te laedere vultu
semper et incauta timui violare figura;
eumque tua accessi, venerans mea cautius ora [p. 120]
conposui et laeto formavi lumine frontem,
15ne qua vel a tacito contractam pectore nubem
duceret in sanctum suspicio falsa parentem.
hoc mea te domus exemplo coluitque colitque
inque tuum tantus nobis consensus amorem est,
quantus et in Christum conexa mente colendum.
20Quis tua, quaeso, tuis obduxit pectora livor?
quo rumore pium facilis tibi fama per aures
inrupit pepulitque animum contraque vetustam
experta pietate fidem nova vulnera movit,
laederet ut natis placidum male suada parentem?
25Set mihi non fictae mens conscia simplicitatis
nec patris inculti pietas rea respuit omne
iumentum et falso perstringi crimine non fert,
inmunis vero: gravius violatur iniquo
vulnere, tam tenera offensae, quam libera culpae.
30Diseussisse iugum querens me, quo tibi doctis
iunctus eram studiis, hoc nec gestasse quidem me
adsero. namque pares subeunt iuga: nemo valenles
copulat infirmis neque sunt concordia frena,
si sit conpulsis mensura iugalibus inpar.
35si vitulum tauro vel equum committis onagro;
si confers fulicas cycnis et acdona parrae,
castaneis corulos; aequas viburna cupressis:
me conpone tibi: vix Tullius et Maio tecum
sustineant aequale iugum, si iungar amore, [p. 122]
40hoc tantum tibi me iactare audebo iugalem,
quo modicus sociis magno contendit habenis.
dulcis amicitia aeterno mihi foedere tecum
et paribus semper redamandi legibus aequat.
hoc nostra cervice iugum non scaeva resolvit
45fabula, non terris absentia longa diremit,
nec perimet, toto licet abstrahar orbe vel aevo.
numquam animo divisus agam: prius ipsa recedet
corpore vita meo, quam vester pectore vultus.
Ego te per omne quod datum mortalibus
50et destinatum saeculum est,
claudente donec continebor corpore,
discernar orbe quamlibet,
nec orbe longe nec remotum lumine
tenebo fibris insitum:
55videbo corde, mente complectar pia
ubique praesentem mihi.
et cum solutus corporali carcere
terraque provolavero,
quo me locant axe communis pater,
60illic quoque animo te geram;
neque finis idem, qui meo me corpore
et amore laxabit tuo.
mens quippe, lapsis quae superstes artubus
de stirpe durat cacliti,
65sensus necesse est simul et adfectus suos
teneat aeque ut vitam suam,
et ut mori, sic oblivisci non capit,
perenne vivax et memor.
Vale domine illustris. [p. 124]
