Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
8.
Marcellus non suam sententiam impugnari, sed consulem designatum censuisse dicebat, secundum vetera exempla quae sortem legationibus posuissent, ne ambitioni aut
inimicitiis locus foret. nihil evenisse cur antiquitus instituta
exolescerent aut principis honor in cuiusquam contumeliam
verteretur; sufficere omnis obsequio. id magis vitandum
ne pervicacia quorundam inritaretur animus novo principatu
suspensus et vultus quoque ac sermones omnium circumspectans. se meminisse temporum quibus natus sit, quam civi-
tatis formam patres avique instituerint; ulteriora mirari, praesentia sequi; bonos imperatores voto expetere, qualiscumque tolerare. non magis sua oratione Thraseam quam iudicio senatus adflictum; saevitiam Neronis per eius modi imagines inlusisse, nec minus sibi anxiam talem amicitiam quam
aliis exilium. denique constantia fortitudine Catonibus et
Brutis aequaretur Helvidius: se unum esse ex illo senatu,
qui simul servierit. suadere etiam Prisco ne supra principem
scanderet, ne Vespasianum senem triumphalem, iuvenum
liberorum patrem, praeceptis coerceret. quo modo pessimis
imperatoribus sine fine dominationem, ita quamvis egregiis
modum libertatis placere. haec magnis utrimque contentionibus iactata diversis studiis accipiebantur. vicit pars quae
sortiri legatos malebat, etiam mediis patrum adnitentibus retinere morem; et splendidissimus quisque eodem inclinabat
metu invidiae, si ipsi eligerentur.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.