Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
Iam vero contiones assiduae et datum ius potentissimum
quemque vexandi atque ipsa inimicitiarum gloria, cum se
plurimi disertorum ne a Publio quidem Scipione aut L. Sulla
aut Cn. Pompeio abstinerent, et ad incessendos principes
viros, ut est natura invidiae, populi quoque et histriones
auribus uterentur, quantum ardorem ingeniis, quas oratoribus faces admovebant.
[2]
. . non de otiosa et quieta re loquimur et quae probitate et
modestia gaudeat, sed est magna illa et notabilis eloquentia
alumna licentiae, quam stulti libertatem vocitant, comes
seditionum, effrenati populi incitamentum, sine obsequio, sine
severitate, contumax, temeraria, adrogans, quae in bene constitutis civitatibus non oritur.
[3]
quem enim oratorem Lacedaemonium, quem Cretensem accepimus? quarum civitatum
severissima disciplina et severissimae leges traduntur. ne
Macedonum quidem ac Persarum aut ullius gentis, quae
certo imperio contenta fuerit, eloquentiam novimus. Rhodii
quidam, plurimi Athenienses oratores extiterunt, apud quos
omnia populus, omnia imperiti, omnia, ut sic dixerim, omnes
[4]
poterant. nostra quoque civitas, donec erravit, donec se
partibus et dissensionibus et discordiis confecit, donec nulla
fuit in foro pax, nulla in senatu concordia, nulla in iudiciis
moderatio, nulla superiorum reverentia, nullus magistratuum
modus, tulit sine dubio valentiorem eloquentiam, sicut indomitus ager habet quasdam herbas laetiores. sed nec tanti rei
publicae Gracchorum eloquentia fuit, ut pateretur et leges,
nec bene famam eloquentiae Cicero tali exitu pensavit.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.