Hide browse bar Your current position in the text is marked in blue. Click anywhere in the line to jump to another position:
letter:
C. Plinius Calvisio Rufo suo s.
C. Plinius Vibio Maximo suo s.
C. Plinius Corelliae Hispullae suae s.
C. Plinius Caecilio Macrino suo s.
C. Plinius Baebio Macro suo s.
C. Plinius Annio Severo suo s.
C. Plinius Caninio Rufo suo s.
C. Plinius Suetonio Tranquillo suo s.
C. Plinius Cornelio Miniciano suo s.
C. Plinius Vestricio Spurinnae suo Et Cottiae s.
C. Plinius Iulio Genitori suo s.
C. Plinius Catilio Severo suo s.
C. Plinius Voconio Romano suo s.
C. Plinius Acilio suo s.
C. Plinius Silio Proculo suo s.
C. Plinius Nepoti suo s.
C. Plinius Iulio Serviano suo s.
C. Plinius Vibio Severo suo s.
C. Plinius Calvisio Rufo suo s.
C. Plinius Maesio Maximo suo s.
letter 21
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Table of Contents:
book 1book 2
book 3book 4book 5book 6book 7book 8
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
Quamvis et amici quos praesentes habebam, et sermones hominum factum meum comprobasse videantur, magni tamen aestimo scire quid sentias tu. [2] Nam cuius integra re consilium exquirere optassem, huius etiam peracta iudicium nosse mire concupisco. Cum publicum opus mea pecunia incohaturus in Tuscos excucurrissem, accepto ut praefectus aerari commeatu, legati provinciae Baeticae, questuri de proconsulatu Caecili Classici, advocatum me a senatu petiverunt. [3] Collegae optimi meique amantissimi, de communis officii necessitatibus praelocuti, excusare me et eximere temptarunt. Factum est senatus consultum perquam honorificum, ut darer provincialibus patronus si ab ipso me impetrassent. [4] Legati rursus inducti iterum me iam praesentem advocatum postulaverunt, implorantes fidem meam quam essent contra Massam Baebium experti, allegantes patrocini foedus. Secuta est senatus clarissima assensio, quae solet decreta praecurrere. Tum ego 'Desino' inquam, 'patres conscripti, putare me iustas excusationis causas attulisse.' Placuit et modestia sermonis et ratio. [5] Compulit autem me ad hoc consilium non solum consensus senatus, quamquam hic maxime, verum et alii quidam minores, sed tamen numeri. Veniebat in mentem priores nostros etiam singulorum hospitum iniurias voluntariis accusationibus exsecutos, quo deformius arbitrabar publici hospitii iura neglegere. [6] Praeterea cum recordarer, quanta pro isdem Baeticis superiore advocatione etiam pericula subissem, conservandum veteris officii meritum novo videbatur. Est enim ita comparatum ut antiquiora beneficia subvertas, nisi illa posterioribus cumules. Nam quamlibet saepe obligati, si quid unum neges, hoc solum meminerunt quod negatum est. [7] Ducebar etiam quod decesserat Classicus, amotumque erat quod in eiusmodi causis solet esse tristissimum, periculum senatoris. Videbam ergo advocationi meae non minorem gratiam quam si viveret ille propositam, invidiam nullam. [8] In summa computabam, si munere hoc iam tertio fungerer, faciliorem mihi excusationem fore, si quis incidisset, quem non deberem accusare. Nam cum est omnium officiorum finis aliquis, tum optime libertati venia obsequio praeparatur. [9] Audisti consilii mei motus: superest alterutra ex parte iudicium tuum, in quo mihi aeque iucunda erit simplicitas dissentientis quam comprobantis auctoritas. Vale.
Letters. Pliny the Younger.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.