Apuleius, Florida
Rudolf Helm, Ed.

[2] * * * At non itidem maior meus Socrates, qui cum decorum adulescentem et diutule tacentem conspicatus foret, ‘ut te uideam,’ inquit, ‘aliquid et loquere.’ scilicet Socrates tacentem hominem non uidebat; etenim arbitrabatur homines [p. 2] non oculorum, sed mentis acie et animi obtutu considerandos. nec ista re cum Plautino milite congruebat, qui ita ait: ‘pluris est oculatus testis unus quam auriti decem.’ immo enimuero hunc uersum ille ad examinandos homines conuerterat: pluris est auritus testis unus quam oculati decem. ceterum si magis pollerent oculorum quam animi iudicia, profecto de sapientia foret aquilae concedendum. homines enim neque longule dissita neque proxume adsita possumus cernere, uerum omnes quoddam modo caecutimus; ac si ad oculos et optutum istum terrenum redigas et hebetem, profecto uerissime poeta egregius dixit uelut nebulam nobis ob oculos offusam nec cernere nos nisi intra lapidis iactum ualere. aquila enimuero cum se nubium tenus altissime sublimauit euecta alis totum istud spatium, qua pluitur et ninguitur, ultra quod cacumen nec fulmini nec fulguri locus est, in ipso, ut ita dixerim, solo aetheris et fastigio hiemis—cum igitur eo sese aquila extulit, nutu clementi laeuorsum uel dextrorsum tanta mole corporis labitur, uelificatas alas quo libuit aduertens modico caudae gurbernaculo, inde cuncta despiciens ibidem pinnarum eminens indefessa remigia ac paulisper cunctabundo uolatu [p. 3] paene eodem loco pendula circumtuetur et quaerit, quorsus potissimum in praedam superne sese ruat fulminis uicem, de caelo inprouisa simul campis pecua simul montibus feras simul homines urbibus uno optutu sub eodem impetu cernens, unde rostro transfodiat, unde unguibus inuncet uel agnum incuriosum uel leporem meticulosum uel quodcunque esui animatum uel laniatui fors obtulit.