[p. 395]
Octavia
Iam vaga caelo sidera fulgens
Aurora fugat.
surgit Titan radiante coma
mundoque diem reddit clarum,
5age. tot tantis onerata malis,
repete assuetos iam tibi questus
atque aequoreas vince Alcyonas,
vince et volucres Pandionias:
gravior namque his fortuna tua est.
10semper, genetrix, deflenda mihi,
prima meorum causa malorum,
tristes questus natae exaudi,
si quis remanet sensus in umbris,
utinam ante manu grandaeva sua
15mea rupisset stamina Clotho,
tua quam maerens vulnera vidi
oraque foedo sparsa cruore!
o lux semper funesta mihi,
tempore ab illo
20lux es tenebris invisa magis:
tulimus saevae iussa novercae,
hostilem animum vultusque truces,
illa illa meis tristis Erinys
[p. 398]
thalamis Stygios praetulit ignes
teque extinxit, miserande pater,
modo cui totus paruit orbis
cuique Britanni
ultra Oceanum terga dedere,
ducibus nostris ante ignoti
30iurisque sui.
coniugis, heu me, pater, insidiis
oppresse iaces servatque domus
cum prole tua capta tyranno.
Nutrix
Fulgore primo captus et fragili bono
35fallacis aulae quisquis attonitus stupet,
subito† latentis ecce Fortunae impetu
modo praepotentem cernat eversam domum
stirpem que Claudi, cuius imperio fuit
subiectus orbis, paruit liber diu
40Oceanus et recepit invitus rates.
en qui Britannis primus imposuit iugum,
ignota tantis classibus texit freta
interque gentes barbaras tutus fuit
et saeva maria, coniugis scelere occidit;
45mox illa gnati: cuius extinctus iacet
frater venenis, maeret infelix soror
eademque coniunx nec graves luctus valet
ira coacta tegere crudelis viri;
quem sancta refugit semper, atque odio pari
[p. 399]
50ardens maritus mutua flagrat face.
animum dolentis nostra solatur fides
pietasque frustra: vincit immitis dolor
consilia nostra nec regi mentis potest
generosus ardor, sed malis vires capit.
55heu quam nefandum prospicit noster timor
scelus, quod utinam numen avertat deum.
Octavia Nutrix
O mea nullis aequanda malis
fortuna, licet
repetam luctus, Electra tuos.
60tibi maerenti caesum licuit
flere parentem,
scelus ulcisci vindice fratre,
tua quem pietas hosti rapuit
texitque fides:
65me crudeli sorte parentes
raptos prohibet lugere timor
fratrisque necem deflere vetat,
in quo fuerat spes una mihi
totque malorum breve solamen.
70nunc in luctus servata meos
magni resto nominis umbra.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
L. Annaeus Seneca. Tragoediae. Rudolf Peiper. Gustav Richter. Leipzig. Teubner. 1921.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.