Dei.
Iole meis captiva germanos dabit
[p. 331]
natis Iovisque net ex famula nurus?
280num flamma cursus pariter et torrens ferent
et ursa pontum sicca caeruleum bibet?
non ibo inulta: gesseris caelum licet
totusque pacem debeat mundus tibi.
est aliquid hydra peius: iratae dolor
285nuptae, quis ignis tantus in caelum furit
ardentis Aetnae? quicquid est victum tibi
hic vincet animus, capta praeripiet toros?
adhuc timebam monstra, iam nullum est malum:
cessere pestes, in locum venit ferae
290invisa paelex, summe pro rector deum
et clare Titan, Herculis tantum fui
coniunx timentis; vota quae superis tuli,
cessere captae, paelici felix fui,
illi meas audistis, o superi, preces,
295incolumis illi remeat. o nulla dolor
contente poena, quaere supplicia horrida,
incogitata, infanda, Iunonem doce,
quid odia valeant: nescit irasci satis.
pro me gerebas bella, propter me vagas
300Achelous undas sanguine infecit suo,
cum lenta serpens fieret, in taurum trucem
nunc flecteret serpente deposita minas,
et mille in hoste vinceres uno feras.
iam displicemus, capta praelata est mihi.
305non praeferetur: qui dies thalami ultimus
nostri est futurus, hic erit vitae tuae.
quid hoc? recedit animus et ponit minas;
iam cessat ira. quid miser langues dolor?
perdis furorem, coniugis tacitae fidem
[p. 332]
310mihi reddis iterum.— quid vetas flammas ali?
quid fragilis ignes? hunc mihi serva impetum,
pares eamus, non erit votis opus:
aderit noverca quae manus nostras regat
vel invocata.
Nvt.
Quod paras demens scelus?
315perimes maritum, cuius extremus dies
primusque laudes novit et caelo tenus
erecta terras fama suppositas habet?
Graiorum in istos terra consurget lares
domusque soceri prima et Aetolum genus
320sternetur omne, saxa iam dudum ac faces
in te ferentur, vindicem tellus suum
defendet omnis: una quot poenas dabis?
effugere terras crede et humanum genus
te posse, fulmen genitor Alcidae gerit:
325iam iam minaces ire per caelum faces
specta et tonantem fulmine excusso diem.
mortem quoque ipsam, quam putas tutam, time:
dominatur illic patruus Alcidae tui.
quocumque perges, misera, cognatos deos
330illic videbis,
Dei.
Maximum fieri scelus
et ipsa fateor, sed dolor fieri iubet.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Table of Contents:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
L. Annaeus Seneca. Tragoediae. Rudolf Peiper. Gustav Richter. Leipzig. Teubner. 1921.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.