Seneca, Hercules Furens
Rudolf Peiper, Gustav Richter, Ed.

Amph.
Pro numinum vis summa, pro caelestium
rector parensque, cuius excussis tremunt
humana telis, impiam regis feri
compesce dextram! quid deos frustra precor?
520ubicumque es, audi, nate. cur subito labant
agitata motu templa? cur mugit solum?
infernus imo sonuit e fundo fragor
audimur! est est sonitus Herculei gradus.
[p. 21]

Chorus
O Fortuna viris invida fortibus,
525quam non aequa bonis praemia dividis.
Eurystheus facili regnet in otio:
Alcmena genitus bella per omnia
monstris exagitet caeliferam manum:
serpentis resecet colla feracia,
530deceptis referat mala sororibus,
cum somno dederit pervigiles genu*
pomis divitibus praepositus draco.
Intravit Scythiae multivagas domos
et gentes patriis sedibus hospites,
535calcavitque freti terga rigentia
et mutis tacitum litoribus mare.
illic dura carent aequora fluctibus,
et qua plena rates carbasa tenderent,
intonsis teritur semita Sarmatis,
540stat pontus, vicibus mobilis annuis,
navem nunc facilis nunc equitem pati.
illic quae viduis gentibus imperat,
aurato religans ilia balteo,
detraxit ^ spolium nobile corpori
545et peltam et nivei vincula pectoris.
victorem posito suspiciens genu.
Qua spe praecipites actus ad inferos,
audax ire vias inremeabiles,
vidisti Siculae regna Proserpinae?
550illic nulla noto nulla favonio
consurgunt tumidis fluctibus aequora:
non illic geminum Tyndaridae genus
succurrunt timidis sidera navibus:
stat pigro pelagus gurgite languidum,
[p. 22] 555et cum Mors avidis pallida dentibus
gentes innumeras manibus intulit,
uno tot populi remige transeunt.
Evincas utinam iura ferae Stygis
Parcarumque colos non revocabiles.
560hic qui rex populis pluribus imperat,
bello cum peteres Nestoream Pylon,
tecum conseruit pestiferas manus
telum tergemina cuspide praeferens:
effugit tenui vulnere saucius
565et mortis dominus pertimuit mori.
fatum rumpe manu, tristibus inferis
prospectus pateat lucis et invius
limes det faciles ad superos vias.
Immites potuit flectere cantibus
570umbrarum dominos et prece supplici
Orpheus, Eurydicen dum repetit suam.
quae silvas et aves saxaque traxerat
ars, quae praebuerat fluminibus moras,
ad cuius sonitum constiterant ferae,
575mulcet non solitis vocibus inferos
et surdis resonat clarius in locis,
deflent Eurydicen Threiciae nurus,
deflent et lacrimis difficiles dei,
et qui fronte nimis crimina tetrica
580quaerunt ac veteres excutiunt reos
flentes Eurydicen iuridici sedent,
tandem mortis ait 'vincimur' arbiter,
'evade ad superos, lege tamen data:
tu post terga tui perge viri comes,
585tu non ante tuam respice coniugem,
[p. 23] quam cum clara deos obtulerit dies
Spartam que aderit ianua Taenari.'
odit verus amor nec patitur moras:
munus dum properat cernere, perdidit.
590Quae vinci potuit regia carmine.
haec vinci poterit regia viribus.