This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
[87]
Cum ob hanc offensam praeclusissem mihi aditum,
quem feceram, iterum ad licentiam redii. Interpositis enim paucis diebus, cum
similis casus nos in eandem fortunam rettulisset, ut intellexi stertere patrem,
rogare coepi ephebum, ut reverteretur in gratiam mecum, id est ut pateretur satis
fieri sibi, et cetera quae libido distenta dictat. At ille plane iratus nihil aliud
dicebat nisi hoc: “aut dormi, aut ego iam dicam patri.” Nihil est tam
arduum, quod non improbitas [p. 173] extorqueat. Dum dicit: “patrem
excitabo,” irrepsi tamen et male repugnanti gaudium extorsi. At ille non
indelectatus nequitia mea, postquam diu questus est deceptum se et derisum
traductumque inter condiscipulos, quibus iactasset censum meum, “videris
tamen” inquit “non ero tui similis. Si quid vis, fac iterum.”
Ego vero deposita omni offensa cum puero in gratiam redii ususque beneficio eius in
somnum delapsus sum. Sed non fuit contentus iteratione ephebus plenae maturitatis et
annis ad patiendum gestientibus. Itaque excitavit me sopitum et “numquid
vis?” inquit. Et non plane iam molestum erat munus. Utcunque igitur inter
anhelitus sudoresque tritus, quod voluerat, accepit, rursusque in somnum decidi
gaudio lassus. Interposita minus hora pungere me manu coepit et dicere: “quare
non facimus?” tum ego totiens excitatus plane vehementer excandui et
reddidi illi voces suas: 'aut dormi, aut ego iam patri dicam'" . . .
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.