Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 5
Robert Seymour Conway, Charles Flamstead Walters, Ed.

49. sed dique et homines prohibuere redemptos uiuere Romanos. nam forte quadam priusquam infanda merces perficeretur, per altercationem nondum omni auro adpenso, dictator interuenit, auferrique aurum de medio et Gallos submoueri iubet. [2] cum illi renitentes pactos dicerent sese, negat eam pactionem ratam esse quae postquam ipse dictator creatus esset iniussu suo ab inferioris iuris magistratu facta esset, denuntiatque Gallis ut se ad proelium expediant. [3] suos in aceruum conicere sarcinas et arma aptare ferroque non auro reciperare patriam iubet, in conspectu habentes fana deum et coniuges et liberos et solum patriae deforme belli malis et omnia quae defendi repetique et ulcisci fas sit. [4] instruit deinde aciem, ut loci natura patiebatur, in semirutae solo urbis et natura inaequali, et omnia quae arte belli secunda suis eligi praeparariue poterant prouidit. [5] Galli noua re trepidi arma capiunt iraque magis quam consilio in Romanos incurrunt. iam uerterat fortuna, iam deorum opes humanaque consilia rem Romanam adiuuabant. igitur primo concursu haud maiore momento fusi Galli sunt quam ad Alliam uicerant. [6] [p. 5075]iustiore altero deinde proelio ad octauum lapidem Gabina uia, quo se ex fuga contulerant, eiusdem ductu auspicioque Camilli uincuntur. ibi caedes omnia obtinuit; [7] castra capiuntur et ne nuntius quidem cladis relictus. dictator reciperata ex hostibus patria triumphans in urbem redit, interque iocos militares quos inconditos iaciunt, Romulus ac parens patriae conditorque alter urbis haud uanis laudibus appellabatur. [8] seruatam deinde bello patriam iterum in pace haud dubie seruauit cum prohibuit migrari Ueios, et tribunis rem intentius agentibus post incensam urbem et per se inclinata magis plebe ad id consilium; [9] eaque causa fuit non abdicandae post triumphum dictaturae, senatu obsecrante ne rem publicam in incerto relinqueret statu.