Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 39
Evan T. Sage, Ph.D., Ed.

20. et iam¹ Q. Marcius quaestionibus suae regionis perfectis in Ligures provinciam proficisci parabat, tribus milibus peditum Romanorum, centum quinquaginta equitibus, et quinque milibus Latini nominis peditum, ducentis equitibus in supplementum acceptis. [2] eadem provincia, idem numerus peditum [p. 276] equitumque et collegae decretus erat. exercitus² acceperunt quos priore anno C. Flaminius et M. Aemilius consules habuerant.³ [3] duas praeterea legiones novas ex senatus consulto scribere iussi sunt, et viginti milia peditum sociis et nomini Latino imperarunt et equites octingentos⁴ et tria milia peditum Romanorum, ducentos equites. [4] totum hunc exercitum praeter legiones in supplementum Hispaniensis exercitus duci placebat. itaque consules, dum ipsi quaestionibus impediebantur, T. Maenium dilectui habendo praefecerunt. [5] perfectis quaestionibus prior Q. Marcius in Ligures Apuanos est profectus. [6] dum penitus in abditos saltus, quae latebrae receptaculaque illis semper fuerant, persequitur, in praeoccupatis angustiis loco iniquo est circumventus. [7] quattuor milia militum amissa, et legionis secundae signa tria, undecim⁵ vexilla socium Latini nominis in potestatem hostium venerunt, et arma multa, quae, quia impedimento fugientibus per silvestres semitas erant, passim iactabantur. [8] prius⁶ sequendi Ligures finem quam fugae Romani fecerunt. [9] consul ubi primum ex hostium agro evasit, ne quantum deminutae copiae forent appareret, in locis pacatis exercitum dimisit. [10] non tamen obliterare famam rei male gestae potuit: [p. 278] nam saltus, unde eum Ligures fugaverant, Marcius⁷ est appellatus.