Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 38
Evan T. Sage, Ph.D., Ed.

53. adiecit decreto indignationem: “sub pedibus vestris stabit, tribuni, domitor ille Africae Scipio? [2] ideo quattuor nobilissimos duces Poenorum in Hispania, quattuor exercitus fudit fugavitque; ideo Syphacem cepit, Hannibalem devicit, Carthaginem vectigalem nobis fecit, [3?] Antiochum—recipit¹ enim fratrem consortem huius gloriae L. Scipio— ultra iuga Tauri emovit, ut duobus Petilliis succumberet? [4] vos de P. Africano palmam peti feretis?² nullisne meritis suis, nullis vestris honoribus umquam³ in arcem tutam et velut sanctam clari viri pervenient ubi, si non venerabilis, inviolata saltem senectus eorum considat?” [5] movit et decretum et adiecta oratio non ceteros modo sed ipsos etiam accusatores, et deliberaturos se quid iuris sui et officii esset dixerunt. [6] senatus deinde concilio plebis dimisso haberi est coeptus. ibi gratiae ingentes ab universo ordine, praecipue a consularibus senioribusque, Ti. Graccho actae sunt, quod rem publicam privatis simultatibus potiorem habuisset, [7?] et Petillii vexati sunt probris, quod splendere aliena invidia voluissent et spolia ex Africani triumpho peterent. silentium deinde de Africano fuit. [8] vitam Literni [p. 186] egit sine desiderio urbis; morientem rure eo ipso loco⁴ sepeliri se iussisse ferunt monumentumque ibi aedificari, ne funus sibi in ingrata patria fieret. [9] Vir memorabilis, bellicis tamen quam pacis artibus memorabilior. Nobilior⁵ prima pars vitae quam postrema fuit, quia in iuventa bella adsidue gesta, cum senecta res quoque defloruere, nec praebita est materia ingenio. [10] quid ad⁶ primum consulatum secundus, etiam si censuram adicias? quid Asiatica legatio, et valetudine adversa inutilis et filii casu deformata et post reditum necessitate aut subeundi iudicii aut simul cum patria deserendi? [11] Punici tamen belli perpetrati, quo nullum neque maius neque⁷ periculosius Romani gessere, unus⁸ praecipuam gloriam tulit.