Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 38
Evan T. Sage, Ph.D., Ed.

29. nec ab Samaeis quicquam quo aut opera aut hostis arceri posset¹ praetermissum est. duabus tamen maxime resistebant rebus, [2?] una,² interiorem [p. 98] semper iuxta validum pro diruto novum obstruentes³ murum, altera, eruptionibus subitis nunc in opera hostium nunc in stationes; et plerumque his proeliis superiores erant. [3] una ad coercendos inventa, haud magna memoratu, res est. centum funditores ab Aegio et Patris et Dymis acciti. [4] a pueris ii more quodam⁴ gentis saxis globosis, quibus ferme harenae immixtis strata litora sunt, funda mare apertum incessentes exercebantur. [5] itaque longius⁵ certiusque et validiore ictu quam Baliaris funditor eo telo usi sunt. [6] et est non simplicis habenae, ut Baliarica aliarumque gentium funda, sed triplex scutale, crebris⁶ suturis duratum, ne fluxa habena volutetur in iactu glans, sed librata cum sederit, velut nervo missa excutiatur. [7] coronas modici circuli magno ex intervallo loci adsueti traicere non capita solum hostium vulnerabant, sed quem locum destinassent oris. [8] hae fundae Samaeos cohibuerunt, ne tam crebro neve⁷ tam audacter erumperent, adeo ut precarentur ex muris Achaeos ut⁸ parumper abscederent et se cum Romanis stationibus pugnantes quiete spectarent. [9] quattuor menses obsidionem Same sustinuit. cum ex paucis cotidie aliqui eorum caderent aut vulnerarentur, et qui supererant fessi et corporibus [p. 100] et animis essent, [10?] Romani nocte per arcem quam⁹ Cyneatidem vocant—nam urbs in mare devexa in occidentem vergit—muro superato in forum pervenerunt. [11] Samaei postquam captam partem urbis ab hostibus senserunt, cum coniugibus ac liberis in maiorem refugerunt arcem. inde postero die dediti direpta urbe sub corona omnes venierunt.