Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 35
Evan T. Sage, PhD professor of latin and head of the department of classics in the University of Pittsburgh, Ed.

41. iam fere in exitu annus erat, et in dies magis¹ et fama de bello Antiochi et cura patribus crescebat; [2] itaque de provinciis designatorum magistratuum, quo intentiores essent omnes, agitari coeptum est. [3] decrevere ut consulibus Italia et quo senatus censuisset—eam² esse bellum adversus Antiochum regem omnes sciebant—provinciae essent. [4] cuius ea sors esset, quattuor milia peditum civium Romanorum et trecenti equites, sex milia socium Latini nominis cum quadringentis equitibus sunt decreta. [5] eorum dilectum habere L. Quinctius consul iussus, ne quid moraretur quo minus consul novus quo senatus censuisset extemplo proficisci posse. [6] item de provinciis praetorum decretum est,³ prima ut sors duae, urbanaque⁴ et inter cives ac peregrinos iurisdictio esset, secunda Brutti, tertia classis, ut navigaret quo senatus censuisset, quarta Sicilia, quinta Sardinia, sexta Hispania ulterior. [7] imperatum praeterea L. Quinctio consuli est ut duas [p. 122] legiones civium Romanorum novas conscriberet et⁵ socium ac Latini nominis viginti milia peditum et octingentos equites. eum exercitum praetori cui Brutti provincia evenisset decreverunt.

[8] aedes duae Iovis eo anno in Capitolio dedicatae sunt; voverat L. Furius Purpurio praetor Gallico bello unam, alteram consul; dedicavit Q. Marcius Ralla duumvir. [9] iudicia in faeneratores eo anno multa severe sunt facta accusantibus privatos aedilibus curulibus M. Tuccio et P. Iunio Bruto. [10] de multa damnatorum quadrigae inauratae in Capitolio positae, et in cella Iovis supra fastigium aediculae et duodecim clupea inaurata, et iidem porticum extra portam Trigeminam inter lignarios fecerunt.