Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 35
Evan T. Sage, PhD professor of latin and head of the department of classics in the University of Pittsburgh, Ed.

[5] Claudius, secutus Graecos Acilianos libros, P. Africanum in ea fuisse legatione tradit eumque Ephesi collocutum cum Hannibale, et sermonem [p. 42] unum etiam refert: [6] quaerenti Africano, quem fuisse² maximum imperatorem Hannibal crederet, [7?] respondisse Alexandrum Macedonum regem, quod parva manu innumerabiles exercitus fudisset quodque³ ultimas oras, quas visere supra spem humanam esset, peragrasset. [8] quaerenti deinde quem secundum poneret, Pyrrhum dixisse; castra metari primum docuisse; [9] ad hoc neminem elegantius loca cepisse, praesidia disposuisse; artem etiam conciliandi sibi homines eam habuisse, ut Italicae gentes regis externi quam populi Romani, tam diu principis in ea terra, imperium esse mallent. [10] exequenti quem tertium duceret, haud dubie semet ipsum dixisse. [11] tum risum obortum Scipioni, et subiecisse “quidnam tu diceres, si me vicisses?” “tum vero me” inquit “et ante Alexandrum et ante Pyrrhum et ante alios omnes imperatores esse.” [12] et perplexum Punico astu responsum et improvisum adsentationis [p. 44] genus Scipionem movisse, quod e grege se⁴ imperatorum velut inaestimabilem secrevisset.