Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
20. frendens gemensque ac vix lacrimis temperans
dicitur legatorum verba audisse.
[2]
postquam edita
sunt mandata, “iam non perplexe” inquit, “sed
palam revocant qui vetando supplementum et
pecuniam mitti iam pridem retrahebant.1
[3]
vicit ergo Hannibalem non populus Romanus totiens caesus
fugatusque, sed senatus Carthaginiensis obtrectatione atque invidia.
[4]
neque hac deformitate reditus
mei tam P. Scipio exsultabit atque efferet sese quam
Hanno, qui domum nostram, quando alia re non potuit, ruina Carthaginis oppressit.”
[5]
iam hoc ipsum praesagiens animo praeparaverat
ante naves. itaque inutili militum turba praesidii
specie in oppida Bruttii agri quae pauca metu magis
quam fide continebantur dimissa, quod roboris in
exercitu erat in Africam transvexit,
[6?]
multis Italici
generis, quia2 in Africam secuturos abnuentes concesserant in Iunonis Laciniae delubrum inviolatum
ad eam diem, in templo ipso foede interfectis.
[7]
raro quemquam alium patriam exsilii causa relinquentem tam3 maestum abisse ferunt quam Hannibalem hostium terra excedentem. respexisse saepe Italiae litora, et deos hominesque accusantem
[p. 442]
in se quoque ac suum ipsius caput exsecratum,
[8?]
quod4 non cruentum ab Cannensi victoria militem Romam duxisset. Scipionem ire ad Carthaginem ausum, qui consul hostem Poenum in Italia non vidisset;
[9]
se, centum milibus armatorum ad Trasumennum, ad Cannas
caesis, circa Casilinum Cumasque et Nolam consenuisse. haec accusans querensque ex diutina possessione Italiae est detractus.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.