Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 27
Frank Gardner Moore, Professor Emeritus in Columbia University, Ed.

11. prodigia quoque, priusquam ab urbe consules proficiscerentur, procurari placuit. [2] in Albano monte tacta de caelo erant signum Iovis arborque templo propinqua, et Ostiae¹ lacus,² et Capuae murus Fortunaeque aedis, et Sinuessae murus portaque. haec de caelo tacta: [3] cruentam etiam fluxisse aquam Albanam quidam auctores erant, et Romae intus in cella aedis³ Fortis Fortunae de capite signum, quod in corona erat, in manum sponte sua prolapsum; et Priverni satis constabat bovem locutum, [4?] volturiumque frequenti foro in tabernam devolasse, et Sinuessae [p. 250] natum ambiguo inter marem ac feminam sexu⁴ infantem, quos androgynos volgus, ut pleraque, faciliore ad duplicanda verba Graeco sermone, [5?] appellat, et lacte pluvisse, et cum elephanti capite puerum natum. [6] ea prodigia hostiis maioribus procurata, et supplicatio circa omnia pulvinaria, obsecratio⁵ in unum diem indicta; et decretum ut C. Hostilius praetor ludos Apollini, sicut iis annis voti factique erant, voveret faceretque.

[7] per eos dies et censoribus creandis Q. Fulvius consul comitia habuit. creati censores, ambo qui nondum consules fuerant, M. Cornelius Cethegus, P. Sempronius Tuditanus. [8] ii⁶ censores ut agrum Campanum fruendum locarent ex auctoritate patrum latum ad plebem est plebesque scivit.

[9] senatus lectionem contentio inter censores de principe legendo tenuit. semproni lectio erat; [10] ceterum Cornelius morem traditum a patribus sequendum aiebat, ut qui primus censor ex iis qui viverent fuisset, eum principem legerent; is T. Manlius Torquatus erat; [11] Sempronius, cui di sortem legendi dedissent, ei⁷ ius liberum eosdem dedisse deos; se id suo arbitrio facturum lecturumque Q. Fabium Maximum, quem tum principem Romanae civitatis esse vel Hannibale iudice victurus esset. [p. 252] [12] cum diu certatum verbis esset, concedente conlega⁸ lectus a Sempronio princeps in senatum⁹ Q. Fabius Maximus consul. inde alius lectus senatus octo praeteritis, inter quos M. Caecilius Metellus erat, infamis auctor deserendae Italiae post Cannensem cladem. [13] in equestribus quoque notis eadem servata causa, sed erant perpauci quos ea infamia attingeret. [14] illis omnibus—et multi erant—adempti equi qui Cannensium legionum equites in Sicilia erant. addiderunt acerbitati etiam tempus, ne praeterita stipendia procederent iis quae¹⁰ equo publico meruerant, sed dena stipendia equis privatis facerent. [15] magnum praeterea numerum eorum conquisiverunt qui equo merere deberent; atque ex iis qui principio eius belli septemdecim annos nati fuerant neque militaverant omnes aerarios fecerunt. [16] locaverunt inde reficienda quae circa forum incendio consumpta erant septem tabernas, macellum, atrium regium.