Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 26
Frank Gardner Moore, Professor Emeritus in Columbia University, Ed.

14. hanc orationem Virri plures cum adsensu audierunt quam forti animo id quod probabant exsequi potuerunt. [2] Maior pars senatus, multis saepe bellis expertam populi Romani clementiam [p. 54] haud diffidentes sibi quoque placabilem fore, legatos¹ ad dedendam Romanis Capuam decreverunt miseruntque. [3] vibium Virrium septem et viginti ferme senatores domum secuti sunt, epulatique cum eo et, quantum facere potuerant alienatis mentibus vino ab imminentis sensu mali, venenum omnes sumpserunt; [4] inde misso convivio dextris inter se datis ultimoque complexu conlacrimantes suum patriaeque casum, alii, ut eodem rogo cremarentur, manserunt, alii domos digressi sunt. [5] impletae cibis vinoque venae minus efficacem in maturanda morte vim veneni fecerunt; itaque noctem totam plerique eorum et diei insequentis partem cum animam egissent, omnes tamen prius quam aperirentur hostibus portae exspirarunt.

[6] postero die porta Iovis, quae adversus castra Romana erat, iussu proconsulum² aperta est. ea intromissa legio una et duae alae cum C. Fulvio legato. [7] is cum omnium primum arma telaque quae Capuae erant ad se conferenda curasset, custodiis ad omnes portas dispositis, ne quis exire aut emitti posset, praesidium Punicum comprehendit, senatum Campanum ire in castra ad imperatores Romanos iussit. [8] quo cum venissent, extemplo iis omnibus catenae iniectae, iussique ad quaestores deferre quod auri atque argenti haberent. auri pondo duo milia³ septuaginta fuit, argenti triginta milia pondo et mille⁴ [p. 56] ducenta. [9] senatores quinque et viginti Cales in⁵ custodiam, duodetriginta Teanum missi,⁶ quorum de sententia maxime descitum ab Romanis constabat.