Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 2
Benjamin Oliver Foster, Ph.D., Ed.

29. utraque re satis experta tum demum consules: “ne praedictum negetis, patres [p. 310] conscripti, adest ingens seditio. postulamus ut ii,¹ qui maxime ignaviam increpant, adsint nobis habentibus dilectum. acerrimi cuiusque arbitrio, quando ita placet, rem agemus.” [2] redeunt in tribunal; citari nominatim unum ex iis qui in conspectu erant dedita opera iubent. cum staret tacitus et circa eum aliquot hominum, ne forte violaretur, constitisset globus, lictorem ad eum consules mittunt. [3] quo repulso tum vero indignum facinus esse clamitantes qui patrum consulibus aderant, devolant de tribunali ut lictori auxilio essent. [4] sed ab lictore, nihil aliud quam prendere prohibito, cum conversus in patres impetus esset, consulum intercursu rixa sedata est, in qua tamen sine lapide, sine telo plus clamoris atque irarum quam iniuriae fuerat. [5] senatus tumultuose vocatus tumultuosius consulitur, quaestionem postulantibus iis qui pulsati fuerant, decernente ferocissimo quoque non sententiis magis quam clamore et strepitu. [6] tandem cum irae resedissent, exprobrantibus consulibus nihilo plus sanitatis in curia quam in foro esse, ordine consuli coepit. [7] tres fuere sententiae. P. Verginius rem non volgabat; de iis tantum qui fidem secuti P. Servili consulis Volsco, Aurunco, Sabinoque militassent bello, agendum censebat. [8] T. Largius non id tempus esse ut merita tantummodo exsolverentur; totam [p. 312] plebem aere alieno demersam esse, nec sisti posse ni² omnibus consulatur; quin, si alia aliorum sit condicio, accendi magis discordiam quam sedari. [9] Ap. Claudius, et natura immitis et efferatus, hinc plebis odio illinc patrum laudibus, non miseriis ait sed licentia tantum concitum turbarum, et lascivire magis plebem quam saevire. [10] id adeo malum ex provocatione natum; quippe minas esse consulum, non imperium, ubi ad eos qui una peccaverint provocare liceat. [11] “agedum,” inquit, “dictatorem, a quo provocatio non est, creemus; iam hic quo nunc omnia ardent conticescet furor. [12] pulset tum mihi īictorem qui sciet ius de tergo vitaque sua penes unum illum esse cuius maiestatem violarit.”³