Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 2
Benjamin Oliver Foster, Ph.D., Ed.

16. consules M. Valerius P. Postumius. eo¹ anno bene pugnatum cum Sabinis; consules triumpharunt. [2] maiore inde mole Sabini bellum parabant. adversus eos et ne quid simul ab Tusculo, unde etsi non apertum, suspectum tamen bellum erat, repentini [p. 270] periculi oreretur, P. Valerius quartum T. Lucretius² iterum consules facti. [3] seditio inter belli pacisque auctores orta in Sabinis aliquantum inde virium transtulit ad Romanos. [4] namque Attius Clausus, cui postea Appio Claudio fuit Romae nomen, cum pacis ipse auctor a turbatoribus belli premeretur nec par factioni esset, ab Inregillo,³ magna clientium comitatus manu, Romam transfugit. [5] his civitas data agerque trans Anienem; vetus Claudia tribus additis postea novis tribulibus qui ex eo venirent agro appellati.⁴ Appius inter patres lectus haud ita multo post in principum dignationem pervenit. [6] consules infesto exercitu in agrum Sabinum profecti cum ita vastatione, dein proelio adflixissent opes hostium ut diu nihil inde rebellionis timeri posset,⁵ triumphantes Romam redierunt. [7] P. Valerius, omnium consensu princeps belli pacisque artibus, anno post Agrippa Menenio P. Postumio consulibus moritur, gloria ingenti, copiis familiaribus adeo exiguis ut funeri sumptus deesset; de publico est datus. luxere matronae ut Brutum. [8] eodem anno duae coloniae Latinae, Pometia et Cora, ad Auruncos deficiunt. [p. 272] cum Auruncis bellum initum, fusoque ingenti⁶ exercitu, qui se ingredientibus fines consulibus ferociter obtulerat, omne Auruncum bellum Pometiam compulsum est. [9] nec magis post proelium quam in proelio caedibus temperatum est; et caesi aliquanto plures erant quam capti, et captos passim trucidaverunt; ne ab obsidibus quidem, qui trecenti accepti numero erant, ira belli abstinuit. et hoc anno Romae triumphatum.