Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 10
Benjamin Oliver Foster, Ph.D., Ed.

[5] Fabius, quam arborem consevisset,⁴ sub ea legere alium fructum indignum esse dicere;⁵ se aperuisse Ciminiam silvam viamque per devios saltus Romano bello fecisse. [6] quid se id aetatis sollicitassent, si alio duce gesturi bellum essent? nimirum [p. 448] adversarium se, non socium imperii legisse sensim⁶ exprobrat et invidisse Decium concordibus collegiis tribus. [7] postremo se tendere nihil ultra quam ut, si dignum provincia ducerent, in eam mitterent: in senatus arbitrio se fuisse et in potestate populi futurum.

P. Decius senatus iniuriam querebatur: quoad potuerint, [8?] patres adnisos ne plebeiis⁷ aditus ad magnos honores esset; postquam ipsa virtus pervicerit ne in ullo genere hominum inhonorata esset, [9?] quaeri quemadmodum inrita sint non suffragia modo populi sed arbitria etiam fortunae et in paucorum potestatem vertantur. [10] omnes ante se consules sortitos provincias esse: nunc extra sortem Fabio senatum provinciam dare, [11?] —si honoris eius causa, ita eum de se deque re publica meritum esse ut faveat Q. Fabi gloriae quae modo non sua contumelia splendeat. [12] cui autem dubium esse, ubi unum bellum sit asperum ac difficile, cum id alteri extra sortem mandetur, quin alter consul pro supervacaneo atque inutili habeatur? [13] gloriari Fabium rebus in Etruria gestis: velle et P. Decium gloriari. et forsitan, quem ille obrutum ignem reliquerit, ita ut totiens novum ex improviso incendium daret, [14?] eum se exstincturum. postremo se collegae honores praemiaque [p. 450] concessurum verecundia aetatis eius maiestatisque; cum⁸ periculum, cum dimicatio⁹ proposita sit, neque cedere sua sponte neque cessurum; [15] et si nihil aliud ex eo certamine tulerit, illud certe laturum ut quod populi sit populus iubeat potius quam patres gratificentur. [16] iovem optimum maximum deosque immortales se precari ut ita sortem aequam sibi cum collega dent si eandem virtutem felicitatemque in bello administrando daturi sint. [17] certe et id natura aequum et exemplo utile esse et ad famam populi Romani pertinere, eos consules esse quorum utrolibet duce bellum Etruscum geri recte possit.

[18] Fabius nihil aliud precatus populum Romanum quam ut, priusquam intro vocarentur ad suffragium tribus, Ap. Claudi praetoris allatas ex Etruria litteras audirent, comitio abiit.¹⁰ nec minore populi consensu quam senatus provincia Etruria extra sortem Fabio decreta est.