Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
24.
Q. inde Fabius quintum et P. Decius quartum consulatum ineunt,
[2]
tribus consulatibus censuraque
collegae nec gloria magis rerum, quae ingens erat,
quam concordia inter se clari. quae ne perpetua esset,
ordinum magis quam ipsorum inter se certamen intervenisse reor,
[3]
patriciis tendentibus, ut Fabius Etruriam
[p. 591]
extra ordinem provinciam haberet, plebeis auctoribus
Decio, ut ad sortem rem revocaret.
[4]
fuit certe contentio in senatu. et postquam ibi Fabius plus poterat,
revocata res ad populum est. in contione, ut inter
militares viros et factis potius quam dictis fretos, pauca
verba habita.
Fabius,
[5]
quam arborem consevisset, sub ea legere
alium fructum indignum esse dicere; se aperuisse Ciminiam silvam viamque per devios saltus Romano
bello fecisse.
[6]
quid se id aetatis sollicitassent, si alio
duce gesturi bellum essent? nimirum adversarium se,
non socium imperii legisse sensim exprobrat et invidisse Decium concordibus collegiis tribus.
[7]
postremo
se tendere nihil ultra, quam ut, si se dignum provincia ducerent, in eam mitterent: in senatus arbitrio se
fuisse et in potestate populi futurum.
[8]
P. Decius senatus iniuriam querebatur: quoad potuerint, patres adnisos, ne plebeis aditus ad magnos honores esset;
postquam ipsa virtus pervicerit,
[9]
ne in ullo genere hominum inhonorata esset, quaeri, quem ad modum inrita sint non suffragia modo populi sed arbitria etiam
fortunae et in paucorum potestatem vertantur.
[10]
omnis
ante se consules sortitos provincias esse; nunc extra
sortem Fabio senatum provinciam dare.
[11]
si honoris
eius causa, ita eum de se deque re publica meritum
esse, ut faveat Q. Fabi gloriae, quae modo non sua
contumelia splendeat;
[12]
cui autem dubium esse, ubi
unum bellum sit asperum ac difficile, cum id alteri
extra sortem mandetur, quin alter consul pro supervacaneo atque inutili habeatur?
[13]
gloriari Fabium rebus
in Etruria gestis; velle et P. Decium gloriari, et forsitan, quem ille obrutum ignem reliquerit, ita ut totiens novum ex inproviso incendium darct, eum se
extincturum.
[14]
postremo se collegae honores praemiaque
concessurum verecundia aetatis eius maiestatisque; cum
periculum, cum dimicatio proposita sit, neque cedere
sua sponte neque cessurum;
[15]
et, si nihil aliud ex eo
[p. 592]
certamine tulerit, illud certe laturum, ut, quod populi
sit, populus iubeat potius, quam patres gratificentur.
[16]
Iovem optimum maximum deosque inmortales se precari, ut ita sortem aequam sibi cum collega dent, si
eandem virtutem felicitatemque in bello administrando
daturi sint.
[17]
certe id et natura aequum et exemplo
utile esse et ad famam populi Romani pertinere, eos
consules esse, quorum utrolibet duce bellum Etruscum
geri recte possit.
Fabius nihil aliud precatus populum Romanum,
[18]
quam ut, priusquam intro vocarentur ad suffragium
tribus, Ap. Claudi praetoris adlatas ex Etruria litteras
audirent, comitio abiit. nec minore populi consensu
quam senatus provincia Etruria extra sortem Fabio
decreta est.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.